Dag 76
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Wil
16 Mei 2008 | Spanje, Melide
VR 16 mei
Palas de Rei - O Coto - Melide, 14 km (53km)
16-05-2008
Hallo trouwe lezers,
Allereerst bedankt voor alle steunende woorden als reactie op mijn berichtgeving. Ik kan ze gebruiken!
Gisteravond gegeten met 3 Duitsers, Toni, Dora en Elke. Toni noemt mij 'der Zweitbeste', omdat ik 500 km op zijn teller achter lig en zo zegt hij bemoedigend: dat zal altijd wel zo blijven. Dora is een vrouwtje met wat moeilijkheden, die ze hier tracht te klaren(?). Voor we er erg in hebben, is het al weer bedtijd. Gezelligheid slurpt de tijd. Ik slaap op een kamer met 5 stapelbedden en een laagslaper en díe is voor mij. Ik zet mijn alarm op 0.00 uur, omdat ik mijn pil dan volgens de planning moet innemen.
Ik ben al voor het alarmpje wakker en neem de pil met het water dat ik beide al heel stategisch had klaar gezet. Draai me om en ga verder met slapen. De rechterzij is nog te pijnlijk om daarop te blijven liggen.
Tegen 7.00 uur sta ik toch maar op. Ik lig al vanaf 6.00 uur klaar wakker en heb het nu wel een beetje gehad. Ik heb menigeen naar het toilet zien gaan en voordat de tweede ronde begint, sta ik toch maar op. Eén pelgrim is al vertrokken.
De refugio-houdster staat beneden al gereed met het ontbijt. Ze is even vriendelijk als de avond daarvoor, dat siert haar. De koffie wordt ingeschonken en ik neem er ook een glas vers sap bij. Een groot apparaat perst met veel lawaai 3 sinaasappels uit en laat het sap langzaam in mijn glas druppelen. Tot het randje! Hoe krijgt hij het voorelkaar.
Het ene broodje dat ik krijg vult mijn maag slechts gedeeltelijk, dus wordt het surplus uit mijn rugzak aangesproken. Het is nog niet druk met vertrekkende pelgrims. Elke is om 10 over 7 vertrokken en slechts Toni en Dora, die zojuist naar beneden zijn gekomen, vullen samen één van de 8 tafeltjes. Ik vertrek om half 8 en neem afscheid van die twee. Mogelijk dat we elkaar ergens in Santiago nog tegen het lijf lopen.
Ik heb besloten om tot Melide te gaan, zo´n 14 km. Kijken hoe het dan gaat en dan beslissen wat ik verder zal ondernemen.
Ik moet me echt dwingen om rustig te lopen, maar na even heb ik ´t tempo wel te pakken. Het is vandaag droog en zo nu en dan laat de zon zich zelfs even zien. De regenkleding zal dus wel in de rugzak blijven zitten, veronderstel ik. Ik vraag me ondertussen af of mijn poncho zwaarder is als hij in mijn rugzak zit, dan wanneer ik hem om heb? Een hele mooie huiskamervraag!
Ik zelf ben van mening, dat per slot van rekening de poncho lichter is als ik hem aan heb. In mijn rugzak is het een gelijke druk op mijn voetzolen. Als ik hem aan heb, heb ik veel voordeel als de wind met de poncho speelt. Natuurlijk niet als ik hem pal op kop heb. Ten gevolge van de warmte ontwikkeling onder de poncho heb ik het voordeel van de opwaartse druk, die enkel nog vergroot wordt als de wind er onder slaat. Voor de mathematici onder de lezers voer voor discussie!
Waar je allemaal al niet mee bezig bent. Zo kom ik om 20 over 9 bij 'Die Zwei Deutscher', een eetcafeetje in O Coto. Een mooie plaats om pauze te houden. En ik ben niet de enige. De twee Spaans uitziende Duits sprekende mannen runnen hier dit tentje. Ik veronderstel dat zij twee voormalige gastarbeiders in Duitsland zijn geweest, die hier, heel slim overigens, op de camiño dit tentje geopend hebben. Zelfs Deutsche Kuche staat op de prijslijst.
Na een half uurtje maak ik maar plaats op het steeds voller wordende terrasje. Ik heb er ook lang genoeg gezeten. Ik zet mijn electronisch maatje maar weer eens een keertje aan. Geruime tijd heeft hij op de camiño moeten zwijgen. Zachtjes hoor ik 'Te Lourd´ op de bergen'. En warempel ik hou gelijke tred met het ritme van de muziek. Een geruststelling, denk ik, voor diegene die half juni mee naar Handel gaan.
Ook nu weer sla ik aan het tellen en rekenen en kom ik tot de conclusie dat als je alle 10 de coupletten uit de Handelse-zangbundel zingt, dat je dan 3 km gelopen hebt: 430 passen. Zou je de gehele litanie van Lourdes zingen, zou dat een afstand van 18 km overbruggen: 65 coupletten.
Ik hou op met tellen en rekenen en probeer wat van de omgeving te genieten. Helaas valt dat op dit gedeelte erg tegen. Ik was er al voor gewaarschuwd. Het mooiste van de camiño hebben we gehad. Na Sarria is de camiño niets voor 'omgevinggenieters'
Net voor Melide, in het plaatsje Furelos, staat de kerkdeur uitnodigend open. Een kruisbeeld trekt de aandacht: een Christusfiguur, slechts met één hand aan het kruis. De spijker is uit de rechterhand verwijderd en de arm hangt langs het lichaam. De toezichthoudster geeft me enige uitleg over dit opmerkelijk kruisbeeld, maar helaas ik versta geen woord van haar Spaans. Toch bedank ik haar voor de genomen moeite en zij geeft me tot slot nog een stempel in mijn paspoort.
Honderd meter verop zie ik Guy, de Belg op een terrasje zitten, samen met zijn vriendin. Een prettig weerzien. Gezellig koffie drinken en verhalen uitwisselen. Het is goed toeven in de zon daar op dat terras.
Ik neem mijn routeboekje bij de hand om eens te beslissen wat te doen. Ik bel John en informeer waar hij uithangt (loopt). Dat wetende besluit ik om hier te blijven en morgenvroeg op hem te wachten. Zo kunnen we dan gezamelijk de laatste kilometers naar Santiago lopen. Thomas zal ik helaas niet meer inhalen. Die tref ik wel in Santiago, of ...
Ik ga op zoek naar een refugio. Het staat er al tjokvol met pelgrims. Men opent net als ik aankom en een gedrang van jewelste, de dagjes toeristen, de rugzakloze pelgrims. De 'Touregrinos' zoals een Duister ze treffend kwalificeerde.
Eén voor één worden we ingeschreven en achtereenvolgens in de eerste zaal toegelaten. Ik ben de laatste in de rij en de eerste op een tweede zaal. Het spreekwoord: "De eerste zullen ...", dat gaat ook hier weer op!
Opmerkelijk vroeg, half één al leg ik mijn rugzak op bed. Voor mijn gevoel heb ik er goed aan gedaan!
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
Palas de Rei - O Coto - Melide, 14 km (53km)
16-05-2008
Hallo trouwe lezers,
Allereerst bedankt voor alle steunende woorden als reactie op mijn berichtgeving. Ik kan ze gebruiken!
Gisteravond gegeten met 3 Duitsers, Toni, Dora en Elke. Toni noemt mij 'der Zweitbeste', omdat ik 500 km op zijn teller achter lig en zo zegt hij bemoedigend: dat zal altijd wel zo blijven. Dora is een vrouwtje met wat moeilijkheden, die ze hier tracht te klaren(?). Voor we er erg in hebben, is het al weer bedtijd. Gezelligheid slurpt de tijd. Ik slaap op een kamer met 5 stapelbedden en een laagslaper en díe is voor mij. Ik zet mijn alarm op 0.00 uur, omdat ik mijn pil dan volgens de planning moet innemen.
Ik ben al voor het alarmpje wakker en neem de pil met het water dat ik beide al heel stategisch had klaar gezet. Draai me om en ga verder met slapen. De rechterzij is nog te pijnlijk om daarop te blijven liggen.
Tegen 7.00 uur sta ik toch maar op. Ik lig al vanaf 6.00 uur klaar wakker en heb het nu wel een beetje gehad. Ik heb menigeen naar het toilet zien gaan en voordat de tweede ronde begint, sta ik toch maar op. Eén pelgrim is al vertrokken.
De refugio-houdster staat beneden al gereed met het ontbijt. Ze is even vriendelijk als de avond daarvoor, dat siert haar. De koffie wordt ingeschonken en ik neem er ook een glas vers sap bij. Een groot apparaat perst met veel lawaai 3 sinaasappels uit en laat het sap langzaam in mijn glas druppelen. Tot het randje! Hoe krijgt hij het voorelkaar.
Het ene broodje dat ik krijg vult mijn maag slechts gedeeltelijk, dus wordt het surplus uit mijn rugzak aangesproken. Het is nog niet druk met vertrekkende pelgrims. Elke is om 10 over 7 vertrokken en slechts Toni en Dora, die zojuist naar beneden zijn gekomen, vullen samen één van de 8 tafeltjes. Ik vertrek om half 8 en neem afscheid van die twee. Mogelijk dat we elkaar ergens in Santiago nog tegen het lijf lopen.
Ik heb besloten om tot Melide te gaan, zo´n 14 km. Kijken hoe het dan gaat en dan beslissen wat ik verder zal ondernemen.
Ik moet me echt dwingen om rustig te lopen, maar na even heb ik ´t tempo wel te pakken. Het is vandaag droog en zo nu en dan laat de zon zich zelfs even zien. De regenkleding zal dus wel in de rugzak blijven zitten, veronderstel ik. Ik vraag me ondertussen af of mijn poncho zwaarder is als hij in mijn rugzak zit, dan wanneer ik hem om heb? Een hele mooie huiskamervraag!
Ik zelf ben van mening, dat per slot van rekening de poncho lichter is als ik hem aan heb. In mijn rugzak is het een gelijke druk op mijn voetzolen. Als ik hem aan heb, heb ik veel voordeel als de wind met de poncho speelt. Natuurlijk niet als ik hem pal op kop heb. Ten gevolge van de warmte ontwikkeling onder de poncho heb ik het voordeel van de opwaartse druk, die enkel nog vergroot wordt als de wind er onder slaat. Voor de mathematici onder de lezers voer voor discussie!
Waar je allemaal al niet mee bezig bent. Zo kom ik om 20 over 9 bij 'Die Zwei Deutscher', een eetcafeetje in O Coto. Een mooie plaats om pauze te houden. En ik ben niet de enige. De twee Spaans uitziende Duits sprekende mannen runnen hier dit tentje. Ik veronderstel dat zij twee voormalige gastarbeiders in Duitsland zijn geweest, die hier, heel slim overigens, op de camiño dit tentje geopend hebben. Zelfs Deutsche Kuche staat op de prijslijst.
Na een half uurtje maak ik maar plaats op het steeds voller wordende terrasje. Ik heb er ook lang genoeg gezeten. Ik zet mijn electronisch maatje maar weer eens een keertje aan. Geruime tijd heeft hij op de camiño moeten zwijgen. Zachtjes hoor ik 'Te Lourd´ op de bergen'. En warempel ik hou gelijke tred met het ritme van de muziek. Een geruststelling, denk ik, voor diegene die half juni mee naar Handel gaan.
Ook nu weer sla ik aan het tellen en rekenen en kom ik tot de conclusie dat als je alle 10 de coupletten uit de Handelse-zangbundel zingt, dat je dan 3 km gelopen hebt: 430 passen. Zou je de gehele litanie van Lourdes zingen, zou dat een afstand van 18 km overbruggen: 65 coupletten.
Ik hou op met tellen en rekenen en probeer wat van de omgeving te genieten. Helaas valt dat op dit gedeelte erg tegen. Ik was er al voor gewaarschuwd. Het mooiste van de camiño hebben we gehad. Na Sarria is de camiño niets voor 'omgevinggenieters'
Net voor Melide, in het plaatsje Furelos, staat de kerkdeur uitnodigend open. Een kruisbeeld trekt de aandacht: een Christusfiguur, slechts met één hand aan het kruis. De spijker is uit de rechterhand verwijderd en de arm hangt langs het lichaam. De toezichthoudster geeft me enige uitleg over dit opmerkelijk kruisbeeld, maar helaas ik versta geen woord van haar Spaans. Toch bedank ik haar voor de genomen moeite en zij geeft me tot slot nog een stempel in mijn paspoort.
Honderd meter verop zie ik Guy, de Belg op een terrasje zitten, samen met zijn vriendin. Een prettig weerzien. Gezellig koffie drinken en verhalen uitwisselen. Het is goed toeven in de zon daar op dat terras.
Ik neem mijn routeboekje bij de hand om eens te beslissen wat te doen. Ik bel John en informeer waar hij uithangt (loopt). Dat wetende besluit ik om hier te blijven en morgenvroeg op hem te wachten. Zo kunnen we dan gezamelijk de laatste kilometers naar Santiago lopen. Thomas zal ik helaas niet meer inhalen. Die tref ik wel in Santiago, of ...
Ik ga op zoek naar een refugio. Het staat er al tjokvol met pelgrims. Men opent net als ik aankom en een gedrang van jewelste, de dagjes toeristen, de rugzakloze pelgrims. De 'Touregrinos' zoals een Duister ze treffend kwalificeerde.
Eén voor één worden we ingeschreven en achtereenvolgens in de eerste zaal toegelaten. Ik ben de laatste in de rij en de eerste op een tweede zaal. Het spreekwoord: "De eerste zullen ...", dat gaat ook hier weer op!
Opmerkelijk vroeg, half één al leg ik mijn rugzak op bed. Voor mijn gevoel heb ik er goed aan gedaan!
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
-
16 Mei 2008 - 14:34
Leo En Gonnie,:
Ik denk dat ik nu werkelijk de eerste ben om te reageren.
Fijn en verstandig dat je het echt kalm aan aan het doen bent. Zo door gaan dan haal je zeker St. Jacques in Santiago.
Groeten,
Gonnie en Leo van de Ven -
16 Mei 2008 - 14:35
Paul En Dimphie :
Hoi Willem,
Fijn dat je de laatste kilometers met John kunt lopen. Het zal zo wel moeten zijn. De eerste kilometers samen en de laatste. Voor ons ook een hele geruststelling.
Gelukkig gaat het weer met je.
We blijven met je mee reizen. Tot........
Hele dikke knuffel van ons.
-
16 Mei 2008 - 14:36
Harrie Toussaint:
Hallo Wil,
Fijn dat je weer wat kilometers hebt afgelegd en dat je je normale looptempo weer enigszins terug hebt. Doe het wel rustig aan en geniet van al die mooie momenten met je mede pelgrimgangers om je heen.
Het gaat je goed.
Gegroet,
Harrie
-
16 Mei 2008 - 14:36
E-L Et M-J.:
Wil, ik denk zeker je hebt er goed aan gedaan door de route per dag niet te lang te maken.
Heb een lekkere maaltijd en een goede nachtrust,
Baisers,
Marie-Jehan. -
16 Mei 2008 - 14:48
Carla:
Ha Maatje,
Fijn je even gesproken te hebben.Nu morgen even wachten op John en dan gezellig samen naar Santiago. Heb je daar ook wat steun aan. Goed naar je lichaam luisteren,rusten, eten en dan op voor de laatste kilometers.
Tot je volgende verhaal en dan bijna THUIS.
Groeten van ons en van mij XXX -
16 Mei 2008 - 14:52
Jeannine:
Wil, je begint nu toch wel erg ingewikkelde huiskamervragen te stellen. Althans, mij gaat het de pet te boven. Maar wiskundig ben ik nooit sterk geweest. Heeel veeeel sterkt voor de laatste kilometers en neem op tijd je medicijnen.
Veel groetjes van Hans, Jeannine en Chantal -
16 Mei 2008 - 15:21
Carin Van Hout:
Ha die Wil, goed om te lezen dat het weer beter gaat,zodat je toch deze bijzondere en zeer waardevolle tocht kunt afsluiten.
Ik geniet enorm van je verslagen,en wens je veel devotie tijdens deze laatste dagen van je bedevaart.Tot ziens bij ons in Valkenswaard als we op onze bedevaart naar Handel gaan.
Wees gegroet, Carin -
16 Mei 2008 - 15:22
Tonny Leo:
nog 53 km in dit tempo betekent dat dus dinsdag op zijn laatst in Santiago.Geweldig toch.Loop lekker in in het tempo dat je aankunt dan komt het allemaal wel goed. Geniet nog van de laatste loodjes. -
16 Mei 2008 - 16:20
Kitty:
Fijn om te lezen,dat het weer beter met je gaat.Veel succes en wij kijken uit naar je volgende reisverslag. -
16 Mei 2008 - 17:03
Elly En Frank:
Wil, we volgen met veel interesse je pelgrimstocht. We vinden dat je een geweldige prestatie levert. Elke dag lezen we je leuke afleveringen. Dat zal voor ons wel afvallen als de journaals straks ophouden. Maar voor jou "de ervaring van je leven" als je het einddoel hebt bereikt. Nog even volhouden, al gaat het wat minder rap.
Laat St. Jacques je tot Santiago blijven begeleiden. -
16 Mei 2008 - 18:00
Wil Zv Jean D'Arc:
Willem, Willem, Willem toch,
Heb ik ook last van, telkens als ik iets doe, wat herhaling van herhaling is, dan begin ik te tellen. Niet best, denk ik dan, moet naar de dokter.
Vanaf nu weet ik dat het bij jou ook voorkomt. Jij bent sterk en krachtig, dus ik hoef in voorkomende gevallen me niet ongerust te maken, niet naar de dokter, gewoon volhouden en doorgaan!
Weet je al wat het eerste is dat je doet, wanneer je bij de kathedraal in S d C aankomt en Antonet ziet en uitgehuild bent?
Niet TELLEN.
Groet aan haar
en salve voor jou.
Je lourdes-makker Wil -
16 Mei 2008 - 18:29
Femke Laurijsen:
Hey Wil,
Nog ff en je bent er al.
Wat een tocht. De laatste km zullen zwaar zijn, lichamelijk maar ook geestelijk.
Het einde komt in zicht van iets waar je met je hele hart en ziel voor bent gegaan.
En nu moet je er bijna afscheid van nemen.
Daar staat wel tegenover dat je snel weer thuis bent, bij Antonet, de kinderen en kleinkinderen.
Geniet nog even extra van alles wat je meemaakt, en zet hem op.
Tot snel.
Lieve groetjes
Femke, Erik, Tess en ?.
P.s. tess krijgt een broertje of zusje, dus een goede massage kan mijn rug wel weer gebruiken -
16 Mei 2008 - 18:52
Sip En Gonnie:
hallo wil
Dat was wel even schrikken toen we vandaag je verhaal lazen.
Dat dit nu moet gebeuren zo vlak voor de eindstreep.
We hopen dat de antibiotica zijn werk goed doet zodat je verder zonder problemenn verder kunt.
We gaan er vanuit,jou kennende,dat dat wel zal lukken.
We hebben de kaars tevoorschijn gehaald
en die blijft branden tot je Santiago
hebt bereikt.
We hopen je hiermee een steuntje in de
rug te geven.
Doe deze dagen rustig aan en denk goed aan jezelf.
We zien mekaar weer binnen kort,groetjes
en het ga je goed.
-
16 Mei 2008 - 20:36
Pejano:
Lieve Wil.
Het was niet de poncho die jouw rugzak zwaarder maakte maar een rugzak vol goede wensen en adviezen van je vrienden.
Zij zullen jou in je laatste camiñoweek een lieve last zijn en de kracht geven jouw doel te bereiken.
Vaya con Díos.
Jan en Petra -
17 Mei 2008 - 05:03
Ralfke:
Hey papa, iedere keer lees ik je verhalen met tranen in mijn ogen.... nog even papa... En op tijd je medicijnen....
Liefs je zoontje en de bijna jarige bereboot....!
Ambiance en Amen....
x -
17 Mei 2008 - 06:35
Anita Vgnb :
hoi wil,
Ik heb geen tijd om al je berichten te lezen, maar begrijp dat je er bijna bent. fantastisch. Hen gisteren de pyreneen gepakt in eencomplete wolkbreuk. heel heftig doornat naar Roncevalles en binnen 2 minuten compleet verkleumd. Kon niks meer. Later toch weer doorgegaan tot Puente de la reine enheb me nu op een rustdag etracteerd in een lekker hotel. Verder gaat alles heel voorspoedig en een beetje te snel, dus ik ga nu wat af remmen en meer bekijken. Ben bebieuwd hoe het voelt als je het doel bereikt.
heel veel groeten Anita -
17 Mei 2008 - 08:29
Jos En Ans Wijnen:
Wil,
We blijven je volgen en je verhalen met heel veel belangstelling en respect lezen.
We wensen je een heel fijn laatste gedeelte van je camino en geniet van het volbrengen van deze bijzondere voettocht. -
17 Mei 2008 - 08:54
Joke Gr. Kouwenberg:
Hoi Wil,
Een paar dagen geen tijd gehad om je verhaal te volgen maar nu ben ik weer bij fijn dat het met jou nu weer goed gaat en je kunt genieten van het laatste stuk van je lange reis gisteren stond in het eindhovensdagblad ook een stuk in van Santiago. Er stond ook een foto bij van PEREGRINO in de buurt van Cebreiro.Wil dan heb ik nog een vraagje als je straks weer de terugreis aanvaard sluit je dan ook af in Vessem bij de Jacobushoeve??
Groeten Joke -
17 Mei 2008 - 09:25
Marlou:
Hoi Will,
Dagelijks volg ik je reisverslag en ook ik wil je graag bij je laatste km's aanmoedigen. En ja, probeer er van te genieten: van je medepelgrims, de ongeving en je ongelooflijk knappe prestatie.
Natuurlijk de laatste loodjes zijn het zwaarst: Vrees niet langzaam te gaan, alleen het stil blijven staan (chinees spreekwoord.
Hartelijke groeten
Marlou Toussaint
je oud buurmeisje van de Hoge Akkers) -
17 Mei 2008 - 10:32
John:
hoi wil, doe get rustig aan. die kleine mannen zijn toch nog niet door die centimeters heen.hou je taai! -
17 Mei 2008 - 12:13
Wil & Fieke:
Zo, dat is even schrikken: te lezen dat je met spoed met loeiende sirene naar het ziekenhuis bent gebracht! Gelukkig dat je met de hulp van antibiotica weer redelijk op de been bent en de tocht hebt kunnen hervatten. Doe het de laatste kilometers rustig aan, 'n dagje meer of minder maakt op zo'n gigantische tocht toch niet zo uit. Het halen van de eindstreep is al een onvoorstelbare prestatie. Hou je taai en let vooral op je gezondheid!! Groeten, sterkte en succes Wil & Fieke -
17 Mei 2008 - 13:08
Henri En Maria:
Hoi Wil
Net het laatste stuk krijg je een longinfectie, we hopen dat je de laatste kilometers goed doorkomt en dat je het rustig aan doet en goed luistert naar je lichaam
Groetjes Henri en Maria
-
17 Mei 2008 - 14:16
Hans Berkers:
Ik was even achter met lezen, dus ik lees nu pas over je "ziekenhuisbezoek".
Doe rustig aan. Je bent er bijna.In het ED stond een stuk over de camino. Er werd gesuggereerd, dat je een beetje gek moest zijn om de camino te lopen. Dat klopt natuurlijk wel, maar een beetje gek, is zo gek nog niet. Ook op school een hele discussie gehad over de "prestatie" van de camino. Ik heb uitgelegd, dat het geen prestatie is, maar een pelgrimstocht. Ik denk dat ik ze niet heb kunnen overtuigen. Ik denk dat jij het wel snapt. Op naar de pelgrimsmis. Iedere dag om 10.30 uur. Dus de dag doet er niet zoveel toe. Geniet er nog van.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
