Dag 75
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Wil
15 Mei 2008 | Spanje, Madrid
DO 15 mei
Veron de Narón - Ligonde - Palas de Rei, 12 km (67km)
Hallo trouwe lezers,
De nacht in deze 'refugio' in Lugo is niet veel beter, eerlijk gezegd veel slechter dan de slechtste die ik tot nu toe gehad heb. Heb ik enkel te maken gehad met snurkers en toiletgangers, nu was het een af en aanrijden van bedden dat luid door Spaans commentaar begeleid werden. Ik wil een betermakende slaap hebben en probeer me flink te ontspannen. Mijn aandacht wordt echter getrokken door een vrouw die luidkeels de litanie van Maria aan het opzeggen is. Zou die dood gaan? Hopelijk houdt ze na deze op en neemt er niet nog even een litanie van een andere heilige bij. Ik val in slaap bij het monotone gebrabbel.
Tegen 7.00 uur word ik wakker. Er is al veel bedrijvigheid. Niet door het verzorgend personeel, maar familieleden die naar de patiënten komen. Tegen 8.00 uur komt de verpleging in actie. Temperatuur meten, bloeddruk registeren en ik krijg mijn tweede antibiotica toegediend. Ik vraag meteen wanneer de arts komt. Ze verstaat me niet. Er komt een andere zuster. Dezelfde vraag, druk op de Spaanse ketel houden. Half uurtje later weer een andere. 'Wanneer komt de arts?'. 'Dat ben ik!' zegt ze. Ze vertelt me nog een onderzoek te doen en dan te gaan overleggen. Dat eerste is zo gebeurd, maar ik twijfel over de snelheid van het tweede deel. Om 10.00 uur komt de arts die me gisteravond het onderzoeksresultaat heeft medegedeeld. Ik mag gaan. En ik krijg een recept mee voor een antibioticakuur van 10 dagen, pijnstillers en koortsonderdrukkers. Ik moet beloven geen grote etappes meer te zullen maken. Rustig aan naar Santiago toe, daar heeft ze geen probleem mee. Oké!
Als ik buiten sta, ga ik eerst wat eten. Want die 6 koekjes met melkkoffie vullen nog niet eens een heel klein gaatje bij me. Apotheker zoeken en recept ophalen. Voor 25 Euro kan ik me weer gezond eten. Pillen, pillen en nog eens pillen. Taxi zoeken. Die zullen wel bij het ziekenhuis staan. Jawel. Om 11.00 uur sta ik weer voor de refugio, die ik gister met loeiende sirene heb verlaten. Ik reken af met de chauffeur en ga mijn rugzak ophalen. Nu even het plan van de dag maken.
Thomas heb ik door laten lopen. Of ik hem nog tref? Dat hangt van mijn komende dagen af. Ik voel nog wel wat pijn en besluit slechts 12 km te gaan lopen.
In Palas de Rei zijn vele refugio´s en daar zal ik beslist wel wat vinden. Op de laatste 6 km zijn er ook nog enkelen, dus als het niet meer zal gaan, stop ik eerder.
Nog even een kop koffie en dan ga ik op pad. Het weer heb ik niet mee. Regen. Maar ik heb wel erger meegemaakt. Antibiotica neemt wel veel energie uit je lijf. Het tempo komt er niet in. De zij laat het ook niet toe. Heel rustig gaat het voort. Na elk uur lekker even een pauze.
Als ik naar mijn stok kijk, realiseer ik me, dat ik vergeten ben te vertellen dat het puntje twee dagen tevoor de geest heeft gegeven. Ik loop nu alleen nog met het hulsje aan de stok. Och, nog maar 75 km! Dat houdt hij wel vol.
De weg geeft me nu wel tijd om over gisteravond na te denken.
In de ziekenauto en het ziekenhuis had ik het niet breed. Allereerst de onwetenheid wat er aan de hand was en anderzijds dat ik mogelijk mijn camiño moest onderbreken of zelfs moest afbreken. De emoties speelden hoog op. Donderde me niet wie me zag. Ik had op de gang en in de onderzoekruimtes meer mijn ogen dicht dan open. Maar ik vertrouwde op St. Jacques, dat hij me zou helpen. Mijn kelk van mijn camiño moet wel tot de laatste druppel worden geledigd ...
Voor ik het weet, loop ik Palas de Rei binnen. Het laatste stukje is toch snel gegaan. Maar ik ben blij dat ik er ben. Ik vind de refugio die ik wil hebben na tweemaal vragen. Een hele mooie. De naam alleen al: 'Buen Camiño'. Fijn bed, goed sanitair. Maar hoe dichter je nu bij Santiago komt hoe hoger de prijzen worden. Ik ga rusten. Straks even Thomas en John bellen. Ik heb nu een vriend die voor en eentje die achter me aanloopt. Wat een keuze!
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
Veron de Narón - Ligonde - Palas de Rei, 12 km (67km)
Hallo trouwe lezers,
De nacht in deze 'refugio' in Lugo is niet veel beter, eerlijk gezegd veel slechter dan de slechtste die ik tot nu toe gehad heb. Heb ik enkel te maken gehad met snurkers en toiletgangers, nu was het een af en aanrijden van bedden dat luid door Spaans commentaar begeleid werden. Ik wil een betermakende slaap hebben en probeer me flink te ontspannen. Mijn aandacht wordt echter getrokken door een vrouw die luidkeels de litanie van Maria aan het opzeggen is. Zou die dood gaan? Hopelijk houdt ze na deze op en neemt er niet nog even een litanie van een andere heilige bij. Ik val in slaap bij het monotone gebrabbel.
Tegen 7.00 uur word ik wakker. Er is al veel bedrijvigheid. Niet door het verzorgend personeel, maar familieleden die naar de patiënten komen. Tegen 8.00 uur komt de verpleging in actie. Temperatuur meten, bloeddruk registeren en ik krijg mijn tweede antibiotica toegediend. Ik vraag meteen wanneer de arts komt. Ze verstaat me niet. Er komt een andere zuster. Dezelfde vraag, druk op de Spaanse ketel houden. Half uurtje later weer een andere. 'Wanneer komt de arts?'. 'Dat ben ik!' zegt ze. Ze vertelt me nog een onderzoek te doen en dan te gaan overleggen. Dat eerste is zo gebeurd, maar ik twijfel over de snelheid van het tweede deel. Om 10.00 uur komt de arts die me gisteravond het onderzoeksresultaat heeft medegedeeld. Ik mag gaan. En ik krijg een recept mee voor een antibioticakuur van 10 dagen, pijnstillers en koortsonderdrukkers. Ik moet beloven geen grote etappes meer te zullen maken. Rustig aan naar Santiago toe, daar heeft ze geen probleem mee. Oké!
Als ik buiten sta, ga ik eerst wat eten. Want die 6 koekjes met melkkoffie vullen nog niet eens een heel klein gaatje bij me. Apotheker zoeken en recept ophalen. Voor 25 Euro kan ik me weer gezond eten. Pillen, pillen en nog eens pillen. Taxi zoeken. Die zullen wel bij het ziekenhuis staan. Jawel. Om 11.00 uur sta ik weer voor de refugio, die ik gister met loeiende sirene heb verlaten. Ik reken af met de chauffeur en ga mijn rugzak ophalen. Nu even het plan van de dag maken.
Thomas heb ik door laten lopen. Of ik hem nog tref? Dat hangt van mijn komende dagen af. Ik voel nog wel wat pijn en besluit slechts 12 km te gaan lopen.
In Palas de Rei zijn vele refugio´s en daar zal ik beslist wel wat vinden. Op de laatste 6 km zijn er ook nog enkelen, dus als het niet meer zal gaan, stop ik eerder.
Nog even een kop koffie en dan ga ik op pad. Het weer heb ik niet mee. Regen. Maar ik heb wel erger meegemaakt. Antibiotica neemt wel veel energie uit je lijf. Het tempo komt er niet in. De zij laat het ook niet toe. Heel rustig gaat het voort. Na elk uur lekker even een pauze.
Als ik naar mijn stok kijk, realiseer ik me, dat ik vergeten ben te vertellen dat het puntje twee dagen tevoor de geest heeft gegeven. Ik loop nu alleen nog met het hulsje aan de stok. Och, nog maar 75 km! Dat houdt hij wel vol.
De weg geeft me nu wel tijd om over gisteravond na te denken.
In de ziekenauto en het ziekenhuis had ik het niet breed. Allereerst de onwetenheid wat er aan de hand was en anderzijds dat ik mogelijk mijn camiño moest onderbreken of zelfs moest afbreken. De emoties speelden hoog op. Donderde me niet wie me zag. Ik had op de gang en in de onderzoekruimtes meer mijn ogen dicht dan open. Maar ik vertrouwde op St. Jacques, dat hij me zou helpen. Mijn kelk van mijn camiño moet wel tot de laatste druppel worden geledigd ...
Voor ik het weet, loop ik Palas de Rei binnen. Het laatste stukje is toch snel gegaan. Maar ik ben blij dat ik er ben. Ik vind de refugio die ik wil hebben na tweemaal vragen. Een hele mooie. De naam alleen al: 'Buen Camiño'. Fijn bed, goed sanitair. Maar hoe dichter je nu bij Santiago komt hoe hoger de prijzen worden. Ik ga rusten. Straks even Thomas en John bellen. Ik heb nu een vriend die voor en eentje die achter me aanloopt. Wat een keuze!
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
-
15 Mei 2008 - 16:50
Denise:
Hallo ome Wil,
Ben ik echt een keer de eerste? Doe het rustig aan die laatste kilometers en denk aan je gezondheid. Misschien mag ik volgende week een bakje koffie voor je zetten. Lukt het niet, geen nood, haal je de koffie gewoon een ander keertje in. Heel veel succes en een goed herstel. Groeten van mij en de mannen. -
15 Mei 2008 - 16:50
JAN -ANNIE:
Liefste Wil wat is er toch aan de hand? IK hoop dat het je toch nog lukt om de reis af te maken. We leven echt met je mee. Wil wij wensen je heel veel beterschap en sterkte toe.de laatste lootjes wegen het zwaarst.gr JanAnnie -
15 Mei 2008 - 16:55
Peregrinofrans:
Hola Peregrino Wil,
Je bent er bijna...
Morgen zal je prettig lopen daar je alleen maar gaat dalen. Geniet van de prachtige horréos, van Leboreiro en van Melide. Melide is een knooppunt van de Camino Frances. Zo krijg je medepelgrims die de noordelijke rouite van Oviedo over Lugo naar Santiago reizen.
Peregrino Wil, ook wil ik je alvast waarschuwen voor de (veel te) grote overnachtingsmogelijkheid bij Monte ddel Gozo.
Geniet van elke stap...
Buen Camino,
Peregrinofrans -
15 Mei 2008 - 17:21
E-L Et M-J.:
Wil wat fijn dat je je tocht weer mag voortzetten.
Neem voldoende rustpauzes met de antibiotica die je te slikken hebt.
Maar verstandig ben je de meestal wel.
Volharding in het volbrengen van je tocht dat is een, maar laat het met geconsentreerd geduld gepaard gaan.
Doucement. Al duurt het een paar dagen langer, we blijven met je mee "lopen",
Bisous,
Marie-Jehan. -
15 Mei 2008 - 18:11
Toon Ras:
Hallo Wil, gelukkig zijn de kilometers die je nog moet maken te overzien. Wel schrikken dit soort verhalen. Wellicht helpt het als je straks in Santiago bent, en je daar een flinke kaars aansteekt. Denk dan a.u.b. ookeven aan mij. Afgelopen week is er een knobbel in mijn hersenkamer geconstateerd, en heb ik dus uitsluitsel over de verschrikkelijke hoofdpijn van de laatste maanden. Als de medicatie niet mocht helpen, dan wellicht een Spaanse kaars. Veelsucces en geluk de laatste dagen, en doe rustig aan. We leven met je mee.
Groetjes,
Toon -
15 Mei 2008 - 18:15
Gerard Schellens:
Vriend, hou je taai.
Als je nog meer in de problemen komt, bel je maar, ik kom naar je toe en draag je desnoods naar Santiago.
We blijven je volgen.
Gegroet Fam. Schellens -
15 Mei 2008 - 18:52
Dimphie & Paul:
Hoi Willem,
Was dat effe schrikken. Zo dicht bij de eindstreep en dan dit. Hoorden zojuist van Antonet dat het gelukkig weer beter met je gaat. Slaan de medicijnen toch aan. Zet 'm op voor die laatste kilometers. We lopen met je mee en hopen je snel weer in de Hoefsmidwei te mogen begroeten.
Groetjes en tot het volgende verhaal. -
15 Mei 2008 - 19:09
Jacqueline:
Nou Wil, je houdt ons wel goed wakker in Valkenswaard. Dat is schrikken! Gelukkig kunnen we vandaag lezen dat je je tocht rustig aan af mag maken en we wensen jou dan ook alle succes toe die je nodig hebt. Bij je thuiskomst zijn wij op vakantie maar later horen we graag alle details van je hele tocht. Bij deze alvast bedankt voor al je mooie verhalen.
Groeten en een zeer behouden thuiskomst toegewenst, Martin & Jacqueline -
15 Mei 2008 - 19:24
Wil Zv Jrean D'arc:
willem, willem, willem toch,
wat een opluchting voor ons dat je meldt het lichaam weer op gang te hebben.
wensen je veel extra kracht toe om die laatste etappes met goed gevoel en blij gemoed te kunnen maken.
groet aan antonet
salve voor jou
wil, je lourdes-makker -
15 Mei 2008 - 19:26
Gonnie En Leo:
Hallo Wil,
Dat was wel even schrikken toen we je verslag lazen, maar gelukkig ben je weer opgekrabbeld.Doe de rest kalm en gedoseerd.Je ligt toch immers dagen voor op je oorspronkelijke schema.Hou er de moed in en zien uit naar je resterende verslagen.
Groeten,
Gonnie en Leo van de Ven -
15 Mei 2008 - 19:32
Eric:
...en een heleboel vrienden aan het begin en aan het einde van de Camiño.
Nu even rustig aan, je hebt zeeën van tijd. Beterschap! -
15 Mei 2008 - 19:44
Anne:
hoi Wil,
naast je eigen verhalen heb ik ook af en toe de mazzel dat ik Antonet of Carla tegenkom.Vandaag was wel schrikken, die acute gezondheidsklachten. Wel stoer zeg, overnachten in een ziekenhuis!!Weer eens wat anders dan al die logeerkamers. Hier gaat het goed,we denken aan je. Heel veel succes met die laatste kilometers. Je bent nu zover!!!!, het lukt je!!.Liefs Von en Anne -
15 Mei 2008 - 19:48
Helen:
Wij, groep 8, wensen je veel succes en doe het alsjeblieft rustig aan. Luister goed naar je lijf.
Groetjes Helen en groep 8 -
15 Mei 2008 - 19:50
Henk & Sylvia:
Hallo Wil,
We lezen je verhalen en volgen je nog steeds. We leven (in gedachten) met je mee. Wat moet jij geschrokken zijn; naar het ziekenhuis moeten met de finish in zicht... Gelukkig heb je vandaag je tocht weer kunnen vervolgen, als is het in een ander tempo. Maar je bent een taaie, dat gaat dus vast nog helemaal goed komen:-)
Mocht je er in SdC er aan denken: zou je dan een kaarsje op kunnen steken om m'n 'Frozen shoulder' te laten ontdooien? Dan hoef ik tijdens het damesweekend met de Hoefladies niet alleen maar te zeggen wat de rest van de dames (Dimphie incluis) moet doen om vooruit te komen, maar kan ik zelf misschien nog een lijn bedienen?
Bedankt en het ga je goed die laatste kilometers!
Groeten (Henk) en Sylvia -
16 Mei 2008 - 07:23
Ralfke:
Hey papa... vol houden papa.. nog een paar kilometers.
Ik denk aan je.....
Was het maar al zo ver..
liefs je zoontje... en natuurlijk de bereboot !!!
xx
Ambiance en Amen..!! -
16 Mei 2008 - 07:47
Marga Luiijf :
hallo Wil heel veel sterkte voor de laatste kilometers en geniet van de aankomst in santiago groetjes marga luiijf -
16 Mei 2008 - 08:27
Pieter:
Hallo Wil,
Gelukkig kan je jouw reis voortzetten. Je "mag" ook alles meemaken, hoewel je sommige ervaringen beter kunt overslaan. Doe het rustig aan en denk aan je gezondheid. Maandag gaan we onze "verkenningsronde" naar Handel maken. We zullen alvast een kaarsje voor je opsteken in Handel. Hopelijk slaat de kuur snel aan, zodat je echt kunt genieten van de binnenkomst in Santiago. Het is je gegunt! -
16 Mei 2008 - 09:19
Harrie Toussaint:
Hallo Wil,
Je maakt het wel spannend zo!!!
Gelukkig ben je al weer op weg naar Santiago.
Doe het wel rustig aan, je bent echter altijd op tijd in Santiago.
En in Valkenswaard vertrekken we pas op zaterdag 21 juni om 6.00 uur vanaf de Markt.
Wil, kun je die vrouw in het ziekenhuis te Lugo die luidkeels de litanie van Maria aan het opzeggen was, niet meenemen naar Handel, er wordt dan onderweg zeerzeker meer gebeden. En als antwoord op je vraag “Zou die vrouw dood gaan?”, kan ik je dan als antwoord geven, nee dus.
Wil, succes met de laatste 80 kilometers en tot gauw.
Harrie
-
16 Mei 2008 - 09:51
Peter En Elly Hamont:
hallo Wil, dat is schrikken zeg zo dicht bij je einddoel. Maar wij zijn ervan overtuigd dat je Santiago binnen enkele dagen zult bereiken. Wij wensen je nog veel sterkte voor de laatste etappe. groetjes peter en elly -
16 Mei 2008 - 12:56
Conny:
Heb je een paar dagen niet de tijd gehad om je berichtjes te lezen, is het toch even schrikken van je 'nieuws'. Gelukkig dat zo snel al weer beter met je gaat en dat je je tocht voort kunt zetten. Neem het advies van de arts serieus. Uit ervaring weet ik hoe belangrijk dit is. Wil sterkte met de laatste kilometers. Hopelijk ben je helemaal opgeknapt wanneer je SdC binnenloopt, zodat je volop van je doel kunt genieten. Doe het rustig aan en geniet van de laatste kilometers. Beterschap -
16 Mei 2008 - 13:21
Lucia , :
hallo wil, ik heb je tocht de hele weg gevolgd. En ik voel met je mee, mij verging het net zo vlak voor het eind laat je lijf je zitten, maar wanhoop niet jacobus trekt je over de eindstreep.
doe het rustig aan, je komt er gegarandeerd. groetjes lucia en ronald
medewerkers jacibusgenootschap uit vessem -
16 Mei 2008 - 14:46
Joyce:
Wil, de laatste lootjes wegen het zwaarst, zet hem op die laatste paar kilometers. Als je terug bent, krijg jij een heerlijke massage en een voetbehandeling die zul jij wel nodig hebben, Groetjes en tot in Valkenswaard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
