Dag 72

MA 12 mei
Trabadelo - Vega de Valcarde - La Faba -La Laguna - O Cebreiro - Liñares - Fonfria, 32 km (133km)

12-05-2008,
Hallo trouwe lezers,
Gisteravond hebben we met ons tweeën ons potje gekookt. De restaurants gingen pas pm 20.00 uur open en we hadden te veel honger om nog langer te wachten. Hier in de refugio heb ik Claudia weer ontmoet die een tijdje met Barbara gelopen heeft tot dat die in Burgos naar huis is gegaan. Zo komen we elkaar toch weer tegen. John leeft ook nog. Ik heb hem nog aan de telefoon gehad. Hij loopt nu ongeveer 37 km achter me.

Een nieuwe etappe voor vandaag: Fonfria op 32 km afstand. Het eerste stuk gaat over veel asfalt en met regelmaat de autosnelweg A6 onderdoor. De refugio´s in Vega de Valcarde zijn zo te zien leeggelopen. Vele pelgrim lopen nu voor ons. Tot anderhalve kilometer voor La Faba word je nog steeds met asfalt geconfronteerd. Dan een pijl naar links, de weg af en het pad op, naar boven! Vanaf de eerste meter is het zwaar en het blijft zwaar tot in La Faba toe. Thomas heeft al vroeg moeten afhaken. Ik zit al aan mijn koffie en mijn broodje als hij ook het cafeetje binnenkomt.
Na de verdiende pauze gaan we weer verder. Het blijft nu een kiezelpad tot O Cebreiro toe. En het blijft stijgen, naar een hoogte van 1300 meter. Twee à drie kilometer voor O Cebreiro loop ik de provincie Galicia binnen; nog 158 km tot aan Santiago staat op de grenspaal vermeld! Vanaf nu heet de camino: 'camiño' De 'n' is verandert in 'ñ'.
Regelmatig loop ik weer in een erehaag van de bremstruiken. Soms helt de brem zo ver over het pad, dat ik genoodzaakt ben mijn pronte vlaggenstokje te laten zakken. Steeds blijft hij achter de struiken steken en hij heeft al een zeer achterwaartse houding aangenomen.
Tegen 11.00 uur op 151 km van Santiago loop ik O Cebreiro binnen. Het is een klein, schilderachtig, Iers-aandoend dorpje. Het telt slechts enkele huisjes, die voor het merendeel van een strodak zijn voorzien. Hier staat ook het prachtige kerkje Santa Maria la Real.

Santa Maria la Real.
Het is het oudste kerkje op de camiño en zou in de 9de eeuw gebouwd zijn. De legende vertelt dat er rond 1300 hier een wonder heeft plaatsgevonden. Die legende vertelt dat een vrome boer zich door een stormachtige winteravond naar de mis in deze kerk in O Cebreiro geworsteld had. De niet zo vast-gelovige monnik die de mis deed, dacht: 'Welke domkop komt door dit noodweer naar hier, om een stukje brood en wijn te zien.' Op hetzelfde moment veranderden het brood en de wijn in Lichaam en Bloed. Beide
taferelen zijn in gebrandschilderde ramen weergegeven, die in 1486 door koningin Isabelle op haar pelgrimstocht geschonken zijn aan deze kerk.
Het is een heel mooi kerkje dat door zijn eenvoud een inspirerende uitstraling geeft. Vooral de stille kapel maakt veel indruk op mij.

Een indrukwekkende stempel in het paspoort sluit het bezoek aan O Cebreiro af. Het pad voert ons weer omhoog. Opeens loop ik in een dennenbos. Als je niet beter wist, zou je denken op de Malpie in Valkenswaard te lopen. Maar spoedig zie je de werkelijkheid door de bomen: het mooie berglandschap, met al de panorama´s. Elke markeringspaal geeft de nog af te leggen afstand tot Santiago aan. Dat geeft de burger moed, vooral als je al 2150 km hebt afgelegd!
Nog 7 km naar Fonfria. Het lijkt een kippe-eindje, maar niet als het op en neer gaat.
Het weer is vandaag zeer mild geweest, soms erg warm, maar ook regelmatig is de zon door de wolken overdonderd. Naar boven kijkend vraag ik me af of we het vandaag droog zullen houden.
Daar staat de refugio. Even wachten op Tomas en dan laten we ons inschrijven. Een prachige slaapzaal met stapelbedden van boomstamen. Er zullen vannacht geen beddenpiepen, waarschijnlijk zal menig bewoner daarvan wel weer een uitdaging vinden in die boomstammen. Tegen 17.00 uur moeten we rap de was binnen halen, want een onweersbui is los gebarsten.

Een zware maar weer een bijzonder mooie etappe, die ons weer veel mooi natuurschoon heeft laten zien.

Tot de volgende keer.
De groeten, Wil