Dag 70
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Wil
10 Mei 2008 | Spanje, Ponferrada
ZA 10 mei
Rabanal del Camino - Foncebadón - Cruz de Ferro - El Acebo - Molinaseca - Ponferrado, 31 km (202km)
10-05-2008
Hallo trouwe lezers,
Het voordeel van een korte etappe, zoals die van gister, is dat je een zee van tijd overhoudt. Het is ook wel eens goed om wat van de extra rust te genieten. Laat op de avond heb ik gister het bericht van dag 69 op de site gezet. Thomas heeft ondertussen naar het stierenvechten op de TV gekeken in de kroeg, waar ik moeizaam de nodige letters op het toetsenbord rammelde.
Daarna hebben we samen nog een ferme pot bier weggewerkt en het einde van het spektakel op de TV meegemaakt. Het kijken ernaar werd je haast opgedrongen, daar de grote en luide belangstelling van de aanwezige Spanjaarden in de kroeg alle aandacht trok. Ik vond het maar een gruwelijk spektakel: 8 stieren werden die avond geofferd ter vermaakt van weet ik hoe velen.
Terug naar de refugio ging wéér in de regen. Er waren net twee Nederlandse wielrenners aangekomen. De gebroeders Moonen uit Waalwijk. Ze rijden zo´n 150 tot 200 km per dag. Eén van hen blijkt een vroegere prof-wielrenner te zijn geweest uit de periode Raas en Kneteman. Helaas voor hem, ik ken hem niet. Een achtste lekke band had hen veroordeeld tot deze refugio, daar hun reserve materiaal op was. Op één bed na is nu ons zaaltje compleet.
Om 5.00 uur word ik wakker. De badkamer bevat een wasbak, een toilet en een douche. Dus sta ik maar alvast op voor mijn eigen wasbeurt, want om 6.00 uur is het natuurlijk weer spitsuur. De rest van de tijd lig ik wel uit. Er is genoeg verkeer op de zaal van nooddriftige toiletgangers om de tijd te doden.
Om kwart voor zeven gaat de voordeur open en gaan we op pad voor onze etappe naar Ponferrada, 31 km. Het regent weer eens, maar nu ziet het er slechter uit dan gister. Dat is nu echt jammer, omdat we het gebergte weer intrekken en het zicht door de wolken totaal zal worden ontnomen. De camino zal vandaag slechts voor een klein gedeelte over asfalt gaan en de rest zal een pad worden vol stenen en modder. Als ik na een tijdje naar beneden kijk, zie ik na vele dagen weer een vertrouwd beeld terug: doornatte schoenen en twee vuil besmeurde broekspijpen.
Tot aan Foncebadón gaat het redelijk. Dan komt de aanloop naar Cruz de Ferro. Een zwaar pad dat veel voorzichtigheid vraagt. En daar staat dan het kruis: Cruz de Ferro. Hier laat ik mijn steen met al mijn intenties en lasten achter, aan de voet van het kruis. Het steentje van Diny en Tonnie leg ik er bij, evenals het poppetje van Nasser. Jammer dat het weer zo mistroostig is, maar het zal zo wel moeten zijn in de samenhang met de gedachten gevat in de steen.
Cruz de Ferro
Uit een grote steenhoop steekt een lange, slanke eikenhouten paal met daarop een klein ijzeren kruis (het origineel hangt in het museum vam Astorga). De juiste oorsprong wordt in mist gehuld. Of het zou een Romeinse wegmarkering zijn geweest, of een kruis van een altaar, toegewijd aan de god Mercurius, de patroon van de reizenden, dat later door de Christenen is overgenomen. Of het is een grenspaal geweest van de landerijen van Gaulcelmo.
Zeker is, dat sinds eeuwen pelgrims aan de voet van het kruis hun steen neerleggen. Voor vele pelgrims betekent het ritueel ook het symbolisch afleggen van alle schuld en lasten. In ieder geval moet de steen van thuis zijn meegenomen en de gehele tocht zijn meegedragen en niet kort tevoren van de grond zijn opgeraapt.
Bij het kappelletje schuilen we even om ook de nodige foto´s te maken. Hoeveel zijn er hier wel niet gemaakt?
We vervolgen ons pad. 4 Kilometers naar het hoogste punt vandaag: een hoogte van 1511 meter. En het regent nog steeds. De afdaling naar El Acebo begint nu. Het pad wordt er niet beter op. We lopen in een groep van vier, maar iedereen is heel zwijgzaam. De volle concentratie is nodig voor de afdaling bij dit weer.
De enige bar in El Acebo is tjokvol, maar met enig geduld van iedereen krijgt je toch wat je wilt hebben. Aan een grote kop koffie verwarm ik mijn heel koude handen. Je voelt de warmte naar binnen stromen.
Riego de Ambros ligt 3,5 km verderop en ook in de bar daar hangen de pelgrims met de benen buiten. Lopend in het dorp merk ik dat het opgehouden is met regenen. Als ik naar de horizon kijk, zie ik de bergen door de gebroken wolken verschijnen. Nu wordt de prachtige natuur ten toon gespreid. Ons pad wordt links en rechts gemarkeerd door wit en geel bloeiende bremstruiken, met daar doorheen de purperkleurige heide. Je ruikt zelfs verschillende kruiden én de vogels zijn ook weer verschenen. De Nederlandse koekoek begeleidt me weer. Elke dag heb ik hem hier in Spanje al gehoord. Welke reïncarnatie gaat hier met mij op de camino mee?
Op de brug in Molinaseca gaat de poncho uit. Het zal nu wel droog blijven, hoop ik. We besluiten toch nog een kop koffie te nemen, voordat het laatste stuk naar Ponferrada wordt aangevangen.
Dat laatste stuk is eigenlijk het vervelenste van de dag. De stad zie je al van verre liggen maar het duurt en duurt maar voor je uiteindelijk op de weg naar de refugio komt.
Die is nog dicht en we zijn niet de enige zo te zien. De stad heeft er maar één, maar telt wel 200 bedden. Tegen drie uur gaat een afdruk van de stempel in het paspoort. Een kamer voor vier deze keer! Alle mensen wat een luxe.
De bijzondere etappe is afgesloten.
De 10de week, de 70ste dag!
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
Rabanal del Camino - Foncebadón - Cruz de Ferro - El Acebo - Molinaseca - Ponferrado, 31 km (202km)
10-05-2008
Hallo trouwe lezers,
Het voordeel van een korte etappe, zoals die van gister, is dat je een zee van tijd overhoudt. Het is ook wel eens goed om wat van de extra rust te genieten. Laat op de avond heb ik gister het bericht van dag 69 op de site gezet. Thomas heeft ondertussen naar het stierenvechten op de TV gekeken in de kroeg, waar ik moeizaam de nodige letters op het toetsenbord rammelde.
Daarna hebben we samen nog een ferme pot bier weggewerkt en het einde van het spektakel op de TV meegemaakt. Het kijken ernaar werd je haast opgedrongen, daar de grote en luide belangstelling van de aanwezige Spanjaarden in de kroeg alle aandacht trok. Ik vond het maar een gruwelijk spektakel: 8 stieren werden die avond geofferd ter vermaakt van weet ik hoe velen.
Terug naar de refugio ging wéér in de regen. Er waren net twee Nederlandse wielrenners aangekomen. De gebroeders Moonen uit Waalwijk. Ze rijden zo´n 150 tot 200 km per dag. Eén van hen blijkt een vroegere prof-wielrenner te zijn geweest uit de periode Raas en Kneteman. Helaas voor hem, ik ken hem niet. Een achtste lekke band had hen veroordeeld tot deze refugio, daar hun reserve materiaal op was. Op één bed na is nu ons zaaltje compleet.
Om 5.00 uur word ik wakker. De badkamer bevat een wasbak, een toilet en een douche. Dus sta ik maar alvast op voor mijn eigen wasbeurt, want om 6.00 uur is het natuurlijk weer spitsuur. De rest van de tijd lig ik wel uit. Er is genoeg verkeer op de zaal van nooddriftige toiletgangers om de tijd te doden.
Om kwart voor zeven gaat de voordeur open en gaan we op pad voor onze etappe naar Ponferrada, 31 km. Het regent weer eens, maar nu ziet het er slechter uit dan gister. Dat is nu echt jammer, omdat we het gebergte weer intrekken en het zicht door de wolken totaal zal worden ontnomen. De camino zal vandaag slechts voor een klein gedeelte over asfalt gaan en de rest zal een pad worden vol stenen en modder. Als ik na een tijdje naar beneden kijk, zie ik na vele dagen weer een vertrouwd beeld terug: doornatte schoenen en twee vuil besmeurde broekspijpen.
Tot aan Foncebadón gaat het redelijk. Dan komt de aanloop naar Cruz de Ferro. Een zwaar pad dat veel voorzichtigheid vraagt. En daar staat dan het kruis: Cruz de Ferro. Hier laat ik mijn steen met al mijn intenties en lasten achter, aan de voet van het kruis. Het steentje van Diny en Tonnie leg ik er bij, evenals het poppetje van Nasser. Jammer dat het weer zo mistroostig is, maar het zal zo wel moeten zijn in de samenhang met de gedachten gevat in de steen.
Cruz de Ferro
Uit een grote steenhoop steekt een lange, slanke eikenhouten paal met daarop een klein ijzeren kruis (het origineel hangt in het museum vam Astorga). De juiste oorsprong wordt in mist gehuld. Of het zou een Romeinse wegmarkering zijn geweest, of een kruis van een altaar, toegewijd aan de god Mercurius, de patroon van de reizenden, dat later door de Christenen is overgenomen. Of het is een grenspaal geweest van de landerijen van Gaulcelmo.
Zeker is, dat sinds eeuwen pelgrims aan de voet van het kruis hun steen neerleggen. Voor vele pelgrims betekent het ritueel ook het symbolisch afleggen van alle schuld en lasten. In ieder geval moet de steen van thuis zijn meegenomen en de gehele tocht zijn meegedragen en niet kort tevoren van de grond zijn opgeraapt.
Bij het kappelletje schuilen we even om ook de nodige foto´s te maken. Hoeveel zijn er hier wel niet gemaakt?
We vervolgen ons pad. 4 Kilometers naar het hoogste punt vandaag: een hoogte van 1511 meter. En het regent nog steeds. De afdaling naar El Acebo begint nu. Het pad wordt er niet beter op. We lopen in een groep van vier, maar iedereen is heel zwijgzaam. De volle concentratie is nodig voor de afdaling bij dit weer.
De enige bar in El Acebo is tjokvol, maar met enig geduld van iedereen krijgt je toch wat je wilt hebben. Aan een grote kop koffie verwarm ik mijn heel koude handen. Je voelt de warmte naar binnen stromen.
Riego de Ambros ligt 3,5 km verderop en ook in de bar daar hangen de pelgrims met de benen buiten. Lopend in het dorp merk ik dat het opgehouden is met regenen. Als ik naar de horizon kijk, zie ik de bergen door de gebroken wolken verschijnen. Nu wordt de prachtige natuur ten toon gespreid. Ons pad wordt links en rechts gemarkeerd door wit en geel bloeiende bremstruiken, met daar doorheen de purperkleurige heide. Je ruikt zelfs verschillende kruiden én de vogels zijn ook weer verschenen. De Nederlandse koekoek begeleidt me weer. Elke dag heb ik hem hier in Spanje al gehoord. Welke reïncarnatie gaat hier met mij op de camino mee?
Op de brug in Molinaseca gaat de poncho uit. Het zal nu wel droog blijven, hoop ik. We besluiten toch nog een kop koffie te nemen, voordat het laatste stuk naar Ponferrada wordt aangevangen.
Dat laatste stuk is eigenlijk het vervelenste van de dag. De stad zie je al van verre liggen maar het duurt en duurt maar voor je uiteindelijk op de weg naar de refugio komt.
Die is nog dicht en we zijn niet de enige zo te zien. De stad heeft er maar één, maar telt wel 200 bedden. Tegen drie uur gaat een afdruk van de stempel in het paspoort. Een kamer voor vier deze keer! Alle mensen wat een luxe.
De bijzondere etappe is afgesloten.
De 10de week, de 70ste dag!
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
-
10 Mei 2008 - 18:16
Leo Van De Ven:
Hallo die Wil,
Jammer van dat slechte weer vandaag. Hopelijk zijn de laatste dagen beter voor je als je de laatste 200 kilometer gaat afleggen.Misschien zie je een dezer dagen wel de "keskes" van Santiago, of is daar geen Handelse Dijk? Heel veel sterkte voor de laatste 200! Geweldig! Iedereen is trots op je.
Tot de volgende keer.
Groeten,
Gonnie en Leo van de Ven -
10 Mei 2008 - 18:17
Henri En Maria:
Hoi Wil
Wat een bijzonder het verhaal van de steen en wat jammer dat het weer vandaag zo slecht was. Je bent al 10 weken onderweg wat een tijd, wat zullen we straks met z'n allen af moeten kicken(elke dag weer kijken hoe je dag is gegaan)
Wij wensen je voor morgen een zonnige dag vanuit een zonnig Dommelen
Zorg goed voor je onderdanen
Groetjes Henri en Maria -
10 Mei 2008 - 18:26
A&P:
HOI WIL
GEWELDIG HOE GOED HET MET JE GAAT VEEL SUCCES NOG OP JE LAATSTE STUK(JE),GROETJES OOK AAN ANTONET
ALDA EN PETER -
10 Mei 2008 - 18:30
Nasser:
Heel erg bedankt,dat je mijn poppetje bij het kruis van Cruz de Ferro hebt neergelegd.Heel veel succes en we leven heel erg met je mee. -
10 Mei 2008 - 18:32
Kitty:
Wat leuk dat ik via deze berichten aan jou lees dat Jasper opa is geworden.
Wil heel veel succes verder. -
10 Mei 2008 - 18:49
Sip En Gonie:
hallo wil
We hopen dat je voor de resterende kilometers wel wat beter wer krijgt,want dat verdien je toch wel vanwege de prestatie die tot nu toe hebt geleverd.
We wensen je ook fijne pinkster dagen en veel succes de komende dagen.
groetjes. -
10 Mei 2008 - 19:16
Carla:
Ha willemke,
Wat jammer dat slechte weer, zeker nu het hier zo fijn is. Weer een indrukwekkende dag. Geniet vanavond rust goed uit en voor morgen ZON en geen regen. Tot je volgende verhaal
Veel liefs van ons en van mij dikke XXX
Annie en Jasper gefeliciteerd met de geboorte van jullie kleindochter.En een hele mooie naam!!
Groeten Leo en Carla.
-
11 Mei 2008 - 08:26
WIL Van Rooij:
Herman Veraa attendeerde me op jou site
ik heb een aantal dagrapportages van je gelezen en ze zijn zeer boeiend.
Ik vind het en grote prestatie wat je doet,maar met veel plezier is alles mogelijk. Wil je bent bijna op je eind bestemming en ik wens je die laatste km's nog veel mooie dagen toe.
Succes en tot ziens
-
11 Mei 2008 - 10:29
De Berenboot:
Hallo schoonpappa,nog even en de prachtige belevenis,reis,tocht,levensweg zit er op.Er is geen schoondochter die zo trots is op haar schoonvader als dat ik dat ben.Zoveel bewondering. Ik kom tot het einde van straat en dan denk ik zal ik maar weer terug gaan. We tellen de stappen totdat je weer bij ons bent. Geniet van de laatste meters. Love you, een dikke kus x van je trotse schoondochter de berenboot. -
11 Mei 2008 - 14:21
M-J En E.L:
Het moet indrukwekkend zijn geweest, daar bij dat kruis,zoiets is alleen zelf te ervaren.Wij hopen ,dat je de stilte lang in je hart mag meedragen,prijs God!
Heel veel liefs van ons beiden,
Erik-Lex. -
11 Mei 2008 - 15:27
Bram En Sjoukje:
"Lees je knetter", een jeugdboek dat Gabi(?) en Nienke ooit lazen. Hoe dan ook:eindelijk ben ik bij met mijn inhaalslag. Dat krijg je als je om de haverklap de hort op bent maar de komende 10 dagen heb ik voor jouw verhalen gereserveerd.
Tien bijzondere dagen want je realiseert je nu nog extra dat deze camino zijn einde nadert. Drie maanden van huis maar met bagage voor de rest van je leven!
Lieve Wil tot gauw, buurman en buurvrouw. -
11 Mei 2008 - 19:49
Hans:
Ongelooflijk dat je het niet treft met het weer. Hier is geen ooievaar op het dak te bekennen en ook de mussen hebben last van deze temperaturen.
Het ga je goed en houd goede moet; fantastisch wat je presteert !
De sic -
11 Mei 2008 - 22:07
Ans De Fouw:
Hoi Wil!
Heel bijzonder van bij dat kruis.
Hopenlijk wordt 't weer daar ook wat beter. Dat is voor jou ook fijner.
Wel erg dat 't stierengevechten daar zo veel voorkomt!
'T eind is in zicht. Goeie reis!
Groetjes ans. -
11 Mei 2008 - 23:33
Annie Geraads:
Annie van de Albert Heijn wenst jou veel loopplezier en goed weer voor deze bijzondere reis.Volg je op de voet(grapje) Groetjes Annie Wim en Didi -
12 Mei 2008 - 15:37
André Dijkgraaf:
Hallo Wil,
Via Maria hoorde ik dat je bezig bent met de tocht der tochten. Ik neem echt mijn petje voor je af.
Ik vind het fantastisch waar je mee bezig bent en wens je nog veel succes op je verdere soms barre tochten.
Ik lees je weblog met veel plezier.
Groeten van je oud collega van KSE
André -
12 Mei 2008 - 16:47
Cor En Lies Boers:
Hallo Wil,
Wij konden het niet nalaten, om weer eens iets van ons te laten horen, want zo'n voettocht onder alle weersomstandigheden, welke maar denkbaar zijn, dwingt diepe respect en bewondering af.Ook je foto's geven een fantastich beeld van je bezienswaardigheden en zo blijven ook je collega lopers en overnachtingen in beeld.We merken dat je vaak uitstekend wordt onthaald bij je gastadressen al zijn het geen ***sterren hotels, maar daar is het ook een pelgrimstocht voor. Afzien en nog eens afzien.Verschillende slaapplaatsen en Leo heeft dat ook al eens eerder opgemerkt,doet ons denken aan de slaapplaatsen in de "slaaplagers"in de berghutten in het Oostenrijkse gebergte. Ook de grillige paden doet ons daaraan terugdenken.Eeerlijk is eerlijk, maar eigenlijk vinden wij het jammer dat je er bijna bent. Voor jou uiteraard niet, maar je dagelijkse verhalen zullen we echt missen.Overigens nog een "rot"opmerking voor het weer had je niet naar Spanje behoeven te lopen, want ook hier hebben we al enkele dagen van 22 - 25 graden mogen meemaken.
Wil, wij wensen je de komende dagen veel terkte, moed en doorzettingsvermogen om over enkele dagen triomfantelijk op de eindbestemming te arriveren.
Hoe je haaks, Wil en zet hem op. Wij zijn trots op je. -
12 Mei 2008 - 17:38
Joyce:
Hoi Wil, jammer dat je weer je poncho aan hebt moeten doen.Succes met de resterende 200 km en hopen dat het weer net zo mooi wordt als hier in Valkenswaard.
de groetjes
-
13 Mei 2008 - 07:26
Hanny En Ton:
Beste Wil,
Binnen enkele dagen loop je Santiago binnen. Een prestatie van formaat en dat ook nog binnen zo'n "korte" tijd. Volgens ons heb je aardig tempo gemaakt in vergelijking met je voornemen.
In een eerder bericht meldden wij je, dat wij je wellicht nog wel zouden ontmoeten ergens op je weg naar Santiago.
Wij moeten echter helaas melden, dat dat niet kan gebeuren, omdat wij de reis door Noord Spanje en Portugal zullen moeten uitstellen.
Onze reisgenoot Cleem is gehandicapt en moet met zijn geblesseerde voet rust houden en dus komt er niets van om steden in Spanje/Portugal te voet te bezoeken. Wij zoeken naar een alternatieve vakantie en hopen volgend jaar deze reis alsnog te doen.Wij veronderstellen, dat wij volgend jaar geen gelegenheid hebben om je op de weg naar Santiago dan daadwerkelijk te ontmoeten. Of je hebt zodanig de smaak te pakken, dat je elk jaar deze voettocht wil ondernemen? Even overleggen met Antonet en het kan weer?
Hoe dan ook, wij wensen je nog goede dagen op je reis en behouden aankomst en terugkeer in Dommelen.
Met vriendelijke groet,
Hanny en Ton van Gerven -
13 Mei 2008 - 13:41
Diny:
Wil,
Heel hartelijk BEDANKT voor het neer leggen van ons steentje. Wij zijn er heel erg door
geraakt .
Wat een emotioneel moment was dat voor je, zelf hier, op zulke afstand, ging de rilling door ons heen.
Wij wensen je nog veel succes voor de laatste zo bijzondere voetstappen.
Geniet van deze momenten Wil.
Je doet het goed.
Heel veel groetjes van Tonnie en Diny. -
16 Mei 2008 - 19:38
Cock De Laat:
Wil, ik lig enkele dagen van jou prachtige dagboek achter.
Maar Cor Boers vertelde me dat je in het ziekenhuis gelegen hebt (zover was ik nog niet).
Maar ja wederom een bewijs van het feid dat de wereld klein is,.
Ik hoop dat je weer helemaal opgekanpt bent en dat je nog volop mag genieten van de finale. Want daar zit je zo zoetjesaan in.
Harteliojke groeten uit Dommelen van Cock en Ine de Laat.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
