Dag 68
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Wil
09 Mei 2008 | Spanje, Astorga
DO 8 mei
Villadangos del Páramo - San Martin del Camino - Hospital de Orbigo - Villares de Orbigo - Santibáñez de Valdeiglesias - San Justo de la Vega - Astorga, 27 km (254km)
8-05-2008
Hallo trouwe lezers,
Er is gister iets fout gegaan. Het muntje was op en mijn beurt was voorbij. Dus kon ik niets meer herstellen. Excuus!
De etagewoning was maar half bezet. Boven mij sliep een Duits echtpaar en aan de overkomt op gelijk niveau een Franse dame. Als ik om kwart voor zes op sta, ben ik een van de eerste. Effe mijn dingetje doen en om kwart voor 7 ben ik weer op weg. Op weg naar Astorga, 27 km vandaag. De lucht is zwaar bewolkt en ik hoop dat we het droog houden. De camino voert naar Hospital de Orbigo langs de N120. Eerst loop ik een stuk over het asfalt, maar ik besluit toch maar na enkele kilometers het zandpad te nemen. De hoop in San Martin del Camino een bar aan te treffen die open is, blijkt te vergeefs. Want ik heb wel zin in koffie gekregen en tevens zou ik een rustpauze kunnen inlassen. Maar helaas het moet verder. Bij de overgang van het kanaal Del Cerrajera hou ik toch maar even rust. Het gras is te nat om daar in te gaan zitten, maar de betonnen brugleuning biedt mij een goede zetel. Het wordt me na een tijdje te koud aan de billen en ik besluit maar weer verder te gaan.
Hospital de Orbigo is een wondermooi dorpje. Een schilderachtige brug verbindt de twee dorpshelften. Ik veronderstel dat het onlangs feest is geweest, gezien de versierselen die overal nog hangen. IJdele hoop dat die voor mij zijn aangebracht. Maar het feest heeft nu in ieder geval iedereen nog in bed gehouden, ook hier is alles nog dicht. Het dorp is wel een foto waard.
Verder gaat het naar Villares de Orbigo. Even toch nog een twijfel welke route te nemen, een beetje duidelijke bewegwijzering zou hier wel op zijn plaats zijn. In overleg met een Duitse pelgrim, die net kwam aanlopen, wordt de richting bepaald. Hij is sinds St. Jean onder weg. Hij is een van de vele Duitsers die nu de camino lopen. Ik veronderstel dat het boek van Hape Kerkeling menig Duitser geïnspireerd heeft. Ofschoon, als je er naar vraagt, de persoon zijn planning reeds gemaakt heeft, voor dat het boek uit gekomen is. Ook hij heeft het boek gelezen(?).
In Villares eindelijk de koffiepauze. Er zijn er nog meer op het idee gekomen. Het is hier een gezellige drukte.
Na Villares gaat het weer langzsam omhoog. Het pad zal vanaf vandaag weer regelmatig in hoogte variëren. Maar de hoge gedeeltes komen de komende dagen pas.
In Santiáñez de Valdeiglesias is er even een oponthoud ten gevolge van een paar weerbarstige koeien die de weg naar de wei maar niet willen nemen. Enkele, naar mijn mening flinke Spaanse vloeken van een man en een vrouw die de koeien begeleiden helpen slechts een beetje. Voor mij is de weg vrij, dus ik ga door.
Nu gaat het pas echt flink omhoog en de omgeving verandert langzaam in een maanlandschap, vol stenen en rotsblokjes. Ik voel me gelijk Neil Amstrong. Zijn historische woorden zijn hier zeer van toepassing: 'One small step for man, one giant leap for pilgrims' of woorden van gelijke strekking. Dit wegdek is niet goed voor mijn voet. 'Heel rustig aan doen' is de waarschuwing.
Als je naar boven gaat, gaat het ook naar beneden op een geven moment. Zo ook hier en met dezelfde soort stenenpartij. Maar we redden het.
San Justo de la Vega komt in zicht met daar achter Astorga. Nog even wachten voor de gesloten spoorbomen voordat ik Astorga binnen mag. Op zoek naar de kathedraal, want daar in de buurt ligt de refugio.
Tegen half twee ben ik er en word ik ingeschreven. Een half uurtje later loopt Thomas binnen. Hij had gehoopt mij eindelijk hier aan te treffen, want in de andere refugio´s had hij mijn naam nergens gevonden. Ook hier was hem verteld dat ik er niet ingeschreven stond. Maar men noteert slechts mijn voornamen en niet de achternaam.
Ik ben gestopt te verklaren dat mijn achternaam achteraan komt.
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
Villadangos del Páramo - San Martin del Camino - Hospital de Orbigo - Villares de Orbigo - Santibáñez de Valdeiglesias - San Justo de la Vega - Astorga, 27 km (254km)
8-05-2008
Hallo trouwe lezers,
Er is gister iets fout gegaan. Het muntje was op en mijn beurt was voorbij. Dus kon ik niets meer herstellen. Excuus!
De etagewoning was maar half bezet. Boven mij sliep een Duits echtpaar en aan de overkomt op gelijk niveau een Franse dame. Als ik om kwart voor zes op sta, ben ik een van de eerste. Effe mijn dingetje doen en om kwart voor 7 ben ik weer op weg. Op weg naar Astorga, 27 km vandaag. De lucht is zwaar bewolkt en ik hoop dat we het droog houden. De camino voert naar Hospital de Orbigo langs de N120. Eerst loop ik een stuk over het asfalt, maar ik besluit toch maar na enkele kilometers het zandpad te nemen. De hoop in San Martin del Camino een bar aan te treffen die open is, blijkt te vergeefs. Want ik heb wel zin in koffie gekregen en tevens zou ik een rustpauze kunnen inlassen. Maar helaas het moet verder. Bij de overgang van het kanaal Del Cerrajera hou ik toch maar even rust. Het gras is te nat om daar in te gaan zitten, maar de betonnen brugleuning biedt mij een goede zetel. Het wordt me na een tijdje te koud aan de billen en ik besluit maar weer verder te gaan.
Hospital de Orbigo is een wondermooi dorpje. Een schilderachtige brug verbindt de twee dorpshelften. Ik veronderstel dat het onlangs feest is geweest, gezien de versierselen die overal nog hangen. IJdele hoop dat die voor mij zijn aangebracht. Maar het feest heeft nu in ieder geval iedereen nog in bed gehouden, ook hier is alles nog dicht. Het dorp is wel een foto waard.
Verder gaat het naar Villares de Orbigo. Even toch nog een twijfel welke route te nemen, een beetje duidelijke bewegwijzering zou hier wel op zijn plaats zijn. In overleg met een Duitse pelgrim, die net kwam aanlopen, wordt de richting bepaald. Hij is sinds St. Jean onder weg. Hij is een van de vele Duitsers die nu de camino lopen. Ik veronderstel dat het boek van Hape Kerkeling menig Duitser geïnspireerd heeft. Ofschoon, als je er naar vraagt, de persoon zijn planning reeds gemaakt heeft, voor dat het boek uit gekomen is. Ook hij heeft het boek gelezen(?).
In Villares eindelijk de koffiepauze. Er zijn er nog meer op het idee gekomen. Het is hier een gezellige drukte.
Na Villares gaat het weer langzsam omhoog. Het pad zal vanaf vandaag weer regelmatig in hoogte variëren. Maar de hoge gedeeltes komen de komende dagen pas.
In Santiáñez de Valdeiglesias is er even een oponthoud ten gevolge van een paar weerbarstige koeien die de weg naar de wei maar niet willen nemen. Enkele, naar mijn mening flinke Spaanse vloeken van een man en een vrouw die de koeien begeleiden helpen slechts een beetje. Voor mij is de weg vrij, dus ik ga door.
Nu gaat het pas echt flink omhoog en de omgeving verandert langzaam in een maanlandschap, vol stenen en rotsblokjes. Ik voel me gelijk Neil Amstrong. Zijn historische woorden zijn hier zeer van toepassing: 'One small step for man, one giant leap for pilgrims' of woorden van gelijke strekking. Dit wegdek is niet goed voor mijn voet. 'Heel rustig aan doen' is de waarschuwing.
Als je naar boven gaat, gaat het ook naar beneden op een geven moment. Zo ook hier en met dezelfde soort stenenpartij. Maar we redden het.
San Justo de la Vega komt in zicht met daar achter Astorga. Nog even wachten voor de gesloten spoorbomen voordat ik Astorga binnen mag. Op zoek naar de kathedraal, want daar in de buurt ligt de refugio.
Tegen half twee ben ik er en word ik ingeschreven. Een half uurtje later loopt Thomas binnen. Hij had gehoopt mij eindelijk hier aan te treffen, want in de andere refugio´s had hij mijn naam nergens gevonden. Ook hier was hem verteld dat ik er niet ingeschreven stond. Maar men noteert slechts mijn voornamen en niet de achternaam.
Ik ben gestopt te verklaren dat mijn achternaam achteraan komt.
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
-
09 Mei 2008 - 14:32
Joke Van Der Vlies:
Beste Wil,
Ik lees sinds maart u verhalen en ik heb erg veel bewondering voor u.
Ik ben u tegengekomen via de site van mijn zoon die een half jaar op rondreis door Europa is.
Veel succes verder.
Lieve groetjes,
Joke van der Vlies
-
09 Mei 2008 - 14:32
Jacqueline En Martin:
Hoi Wil
Ik vind het nog steeds heel boeiend om je mijmeringen te lezen. Ik geniet er iedere keer weer van.
Martin -
09 Mei 2008 - 14:34
Martin:
ik was bijna de eerste, op seconden verslagen ;-)
-
09 Mei 2008 - 14:49
Diny:
Wil,
Fijn Pinkster week-end.
Nog een paar dagen en dan is het eindelijk zover.
Vertrouwen en geduld brengt je heel ver, en dat heb jij zeker.
Geniet van de laatste Km.
Je doet het goed. -
09 Mei 2008 - 15:15
Peregrinofrans:
Hola Peregrino Wil,
Ik hoop dat je in Astorga genoten hebt van de chocolade. Deze stad is erg bekend vanwege deze lekkernij! Je loopt lekker (snel), doch geniet van elke stap die je zet. Het einde van je tocht is in zicht!
Buen Camino,
Peregrinofrans -
09 Mei 2008 - 16:29
Kitty:
Vandaag heb ik alle nieuwe foto's bekeken.Prachtig en je ziet er nog goed uit, ondanks de zware tocht. -
09 Mei 2008 - 16:57
Hans Berkers:
Terwijl jij nog steeds met je camino bezig bent, ben ik al weer thuis. Zo zie je maar dat een motor ook zijn voordelen heeft. Vandaag met Ralf op het terras gezeten en wat meer over jouw tocht gehoord. Geloof me; Als je Santiago binnen loopt ( en dat duurt niet meer zo heel lang) dan is het feest. Handel is leuk. Santiago is geweldig.De pelgrimsmis, het wierrookvat. Nog effe.
Groeten Hans. -
09 Mei 2008 - 18:25
Eric:
En met deze 2080 kilometers sta je aan de vooravond van een (bij ons in ieder geval wel) fantastisch pinksterweekend. Fijne dagen wil, de restkilometers brokkelen steeds sneller af... -
11 Mei 2008 - 13:45
M-J En E-L:
Vrees niet Willem, er zal voor jou in
Dommelen echt wel versierd worden en van alles wapperen. Wij gedenken je komende zondag in een groot feest!Ga moedig verder, met onze groeten,
Erik-Lex
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
