Dag 59

DI 29 april
Santa Domingo - Redecilla del Camino - Villamayor del Rio - Belorado- Villafranca Montes de Oca, 34 km (515km)

29-04-2008
Hallo trouwe lezers,
Na wederom een onrustige nacht die gekenmerkt werd door onzettend veel toiletgangers, ben ik weer vroeg op pad gegaan. Het is nog wel donker, maar wachten heeft ook zo weinig zin. Even oppassen om de juiste weg te kiezen, maar een wandelaar, een 100-tal meter voor me, gebruik ik maar als gids. Hij fout, ik fout. Ik heb de route gisteravond in het boekje bekeken en ik verwacht vandaag een vrij saaie dag. Het tempo ligt goed en de voorloper is nu een volger geworden. Redecilla del Camino ligt op 10 km en dat dorp passeer ik om half negen. Tijd voor een bakkie koffie. De zon komt al weer flink opzetten dus het vest kan uit. Maar dat betreur ik even later wel, want in het open veld staat een behoorlijk straffe, koude wind. Dus weer een verkleedpartij. Ik vraag me af waar al die Santiago-gangers gebleven zijn, ik zie er geen een.
Twee kilometer voor Villamayor loopt een pad naast de snelweg en dit zal zo blijven tot aan Belorado. Een grote open vlakte, zonder enige beschutting en de wind heeft hier vrij spel. In de verte verschijnen grote donkere wolken. Zouden we het droog houden vandaag? Het is weer ploeteren tegen de wind in en dat doet me weer denken aan de tijd in Noord Frankrijk, echter nu is daar gelukkig geen sneeuw en hagel bij.
Belorado is een redelijk grote stad waar je met behulp van de bordjes keurig doorheen geleid wordt. De straat die een bezienswaardigheid zou moeten opleveren is helemaal opgebroken en niet toegankelijk. Ik besluit door te lopen tot aan Tosantos om een rust in te lassen en daar mijn brood op te eten.
Tegen 12 uur, lekker in de zon, uit de wind op een bankje wordt er koffie gemaakt en maak ik het me gemakkelijk. Wederom een hond die komt snuffelen. Waarom toch? Hij wil niet vertrekken, dus maar zwaarder geschut in stelling gebracht. Eén druk op de knop en hij vliegt van de schrik weg. Hij is eigenwijs en komt terug. Weer een druk op de knop. Dit keer met meer resultaat. Even later komt hij terug met versterking: een oude Spaase grijsaard van ver over de houdbaarheidsdatum, zich sloffend voortbewegend. Hij is blijkbaar de baas van de hond en op weg naar een bouwplaats om daar de bouwvakkers gade te slaan met een oude wijze blik. Lang kan ik het geheel niet blijven volgen want St. Jacques roept. Nog 2,4 km naar Villafranca.

Ik verbaas me nog steeds niets van John gehoord te hebben. Hij is vanmorgen ruim 13 km voor me vertrokken en hij zou bellen als hij in Villafranca zou aankomen en dan zouden we beslissen wat verder te doen. Hij wilde nog graag verder lopen, maar voor mij is het vandaag einde etappe. Om één uur sta ik voor de refugio en schrijf me in. Bellen naar John geeft geen resultaat. Ik weet niet waar hij uithangt. Ik begin met het gebruikelijke ritueel van wassen en douchen. Even later gestommel op de gang; daar verschijnt John! Een fantastische ontmoeting. Heerlijk na zoveel tijd. Maar een heel dik verhaal waar hij vanaf komt. In het kort; hij had zijn jack gisteravond in de bar laten hangen en vanmorgen was die bar gesloten. Uiteindelijk pas tegen tienen had hij dat ding te pakken en kon toen pas op weg gaan. Blijkbaar ben ik hem ergens voorbij gelopen. Zijn rugzak had hij met een speciaal transport vooruit laten sturen, zodat hij beter vooruit kon. Goed, hij is er nu en we gaan zeker de eerste dagen samen optrekken. Vanavond even de plannen maken. Nu even niet! In een barretje waar we wat inkopen kunnen doen, drinken we samen een glas wijn op onze ontmoeting en na een tweede weer terug naar de refugio.

Tot de volgende keer.
De groeten, Wil