Dag 55

VR 25 april
Cizur Minor - Zariquiegui - Uterga - Puenta La Reina - Cirauqui - Lorca, 33km (657km)

25-4-2008
Hallo beste, trouwe lezers,
Gisteravond een internationaal diner gehad, tezamen met een Spanjaard, een Zwitser, twee Duitsers en een Engelsman. Dat brengt nogal snel heel wat gespreksstof. Daarna ben ik al weer vroeg naar bed gegaan. Want ik wil morgen weer vroeg vertrekken.
Vannacht heb ik beter geslapen. Waarschijnlijk gekomen doordat het opmerkelijk rustiger op de zaal was.
Ik sjouw mijn spullen naar buiten om de anderen niet verder te storen en daar maak ik mezelf reisklaar. Snel nog een ontbijtje in het keukentje maken en dan loop ik om 7.00 uur aan. Vroeger heeft geen zin daar het nog redelijk schemerig is.
Net buiten het dorpje gaat de camino al snel weer over op het soort pad dat ik al dagen lang gewend ben. Rotsachtig met vele, losliggende stenen. Dat het al enkele dagen redelijk droog is, is duidelijk aam de bodem te zien. Langzaam komt de zon sterker op zetten. De nevel, die tegen de berg aanhangt is vrij stevig. Als ik er even later in loop merk je duidelijk de vochtigheid. Zodra ik er doorheen ben, voel ik de zon opeens vrij sterk. Het is nu alsof je op de wolken loopt. Voor me, op een grote bergkam staan wel honderd windmolens op een rij te draaien. Ben benieuwd of er ook hier milieuactivisten zijn die dit horizonvervuiling noemen en er zich tegen verzetten. Met hun iPod´s in de oren en de telefoontjes in de hand, die gebruik maken van deze gratis energievoorziening.
Het dorpje Zariquiegui slaapt nog vredig. Geen mens en geen (Spaanse) kip te zien. Het tikken van mijn stok is het enige geluid in de straten. Op het dorpsplein staat een waterkraan. Hier vul ik de watervoorraad aan en het jack gaat in de rugzak. Het gaat nu in de bloes verder. De zonnebril op en dan heb ik het echte zomersgevoel.
Het stukje van Zariquiegui naar Uterga is enorm pittig. Een fikse klim van 2,5 km en een evenzo zware afdaling. De klim gaat over een zandpad, maar de afdaling is met stenen bezaaid. Dit is echt oppassen. Hier moeten de anderen, een paar dagen tevoren, bijzonder veel moeite gehad hebben. In Uterga neem ik wel wat rust. De knietjes hebben het verdiend.
Het is pas 10.00 uur als ik Muruzábal binnenloop en als het zo doorgaat, ben ik voor 11.00 uur al in Puenta la Reina. Dat is nog maar 4,5 km. Onderweg kom ik nog een monument tegen van de overleden Belg Frans Kox. Naar gehoord te hebben, gestoven op de camino. Er staat ook een foto bij. Mijn leeftijd schat ik.
In Puenta la Reina neem ik mijn koffie. De voetjes even verzorgen en lekker uitrusten. Ik wil een foto maken van de brug Pont Médiéval en daarom neem ik de grote weg, zodat ik hem rechts passeer. De brug weerspiegelt heel mooi in de rivier, Rio Arga.
De zon staat lekker hoog aan de hemel en er is wat sluier bewolking, die de hitte heel draaglijk maakt. Zo nu en dan loop ik een enkele Santiago wandelaar voorbij. Geen van hen heeft blijkbaar zin in een praatje, want meer dan 'goedendag' kan er niet af. Sommigen hebben het nu al zwaar, zo te zien. Ik loop op mijn eigen tempo maar door.
Na Puenta la Reina vallen de wijnvelden het meest op. Voor welke wijnsoort de druiven hier zijn staat nergens vermeld. De wijnranken zien er wel heel anders uit als die ik in Frankrijk heb gezien. Alles ligt er keurig en netjes verzorgd bij. Vanaf Puenta la Reina heb ik mijn alarm op een half uur gezet om me te herinneren regelmatig te drinken. Er zijn voldoende waterpunten op de route vandaag, dus dorst hoef ik zeker niet te lijden. Na Puenta la Reina komt Mañeru en dan op 2,7 km Cirauqui. Dit dorpje zie al in de verte in de zon op een bergtopje liggen. De camino voert dwars door dit dorpje. Nauwe straatjes en een Romeinse poort op het hoogste punt. En dan mag het weer naar beneden.
Het wordt tijd om te beslissen hoe ver ik vandaag nog zal lopen. Ondanks dat het goed gaat moet ik mezelf ook het plezier van de dag gunnen. Het is nog 5,5 km naar Lorca en volgens mijn boekje zijn daar twee refugio´s. Met nog 1,5 uur te lopen ben ik dan iets na tweeën daar. En dan is het weer prachtig geweest voor vandaag. Helaas moet ik nog een keertje fout lopen doordat ik weer goed op de bordjes let. Ik vond de weg ook al zo prachtig egaal. Terug dus! En inderdaad daar ligt de camino weer in alle glorie en moeilijkheden. Nog even een moeilijke stijging en ik loop het dorpsplein op. Ik zoek meteen de refugio op. Deur is dicht, maar op mijn kloppen wordt er toch open gedaan. Het is eigenlijk wel te vroeg, maar men laat me binnen. Mijn 55ste dag zit er op. Nog 657 km te gaan.

Tot de volgende keer.
De groeten, Wil