Dag 51

MA 21 april
Saint-Just-Ibarre – Larcevau – Saint Jean le Vieux – Saint Jean Pied de Port, 21km (764km)

21-04-2008
Beste trouwe lezers,
Als ik vanmorgen wakker word realiseer ik me dat het vandaag mijn laatste Franse etappe wordt. In 51 dagen sta ik aan de drempel van de Spaanse poort. Maar eerst deze dag nog doorkomen. Het wordt een leuke korte etappe. 21 kilometer op papier, en als ik naar buiten kijk wordt het een regenachtige etappe. Hoe kan het anders. Met regen Frankrijk binnen en hoogstwaarschijnlijk er ook met regen uit! Ik heb om half negen afgerekend en ga op pad. Op weg naar Larcevau waarna ik via de GR 65 het pelgrimspad richting St. Jean zal nemen. De regen gutst naar beneden. Daar bovenop word ik nog regelmatig besproeid door diverse vrachtauto’s. Even voor Larcevau nog een pauze inlassen, want we doen het rustig aan vandaag. Wat een weelde. In Larcevau vind ik de aansluiting op de GR 65 niet, dus vervolg ik de weg maar via de D933. Wel verrekte druk, maar gelukkig loopt er een soort fietspad. Plots hoor ik boven mij stemmen. Engelen? Ik zie geen mens. Even later zie ik rechts boven mij tussen de bomen mensen lopen met een rugzak op. Dus daar loopt de GR 65. Even verder kom ik op de route en dat gaat van bospad, naar wei, naar normale weg, grindweg, enzovoorts. Wel afwisselend. Ik ontmoet de eerste medepelgrim. Een Fransman uit de Vendée. Ruim anderhalf uur loop ik met hem mee. Ik stop dan omdat ik het tijd vind om even wat te eten. Net op tijd is daar een beschutte plek. Even mijn middagmaal uitstallen, want we gaan het er van nemen.
Dat deed Tinus de pastoor ook. Maar bij hem waren het de devotionalia (3x woordwaarde) van de Lourdes pelgrims. De devotionalia zou hij op een bepaalde plaats, tijdens een plechtigheid, wijden. Alle pelgrims brachten hun spulletje, kruisjes, rozenkransen, medailles, waterkannetjes, Mariabeeldjes, enzovoorts. Ieder zette zijn spulletjes keurig bij elkaar. Echter Tinus gooide mooi roet in het eten. Hij had voor elk attribuutje, een rozenkrans, een beeldje, een apart gebedje. Hij legde alles soort bij soort! Kun je nagaan wat dat achteraf voor een ongeorganiseerde chaos gaf. De dienst duurde 25 minuten en het uitzoeken daarna ruim anderhalf uur. De ruimte waar dit gebeuren gehouden werd had ik voor een half uur gereserveerd. Verklaar dat maar eens in je beste Frans aan de leiding. Bedankt nogmaals, Tinus!
Het is wel een heel andere manier van de weg vervolgen op deze GR65 als ik deze afgelopen dagen heb gedaan. Het is nu bordjes volgen en een rood/wit tekentje. Na verloop van tijd weet ik echt niet waar ik me bevind. Ik voel me nu, alsof ik met een GPS systeem ergens naar toe wordt gestuurd. De Tom-Tom van St. Jacques. Langzaam komt St. Jean in zicht. Het is nog steeds regenachtig. Via de citadel kom ik St. Jean binnen. De poort door en ik zit op de weg naar de refuge. Op naar nummer 40. Er zou een blauwe rugzak voor de deur staan. Jawel die staat er. Om 2 uur loop ik binnen. En ... er is een plaats voor mij. Een vrijwilliger wijst me de weg en dan nu eerst de natte spullen uit. Dit is de eerste echte refuge. En morgen Spanje.

Tot de volgende keer.
Groeten, Wil