Dag 50

ZO 20 april
Lanne-en-Barétous – Montory – Tardets – Alos – Ossas – Mendy – Ordiarp – Musculdy – Saint-Just-Ibarre, 37 km

20-04-2008
Beste trouwe lezers,
De overnachtingplaats was geweldig, maar om wat te eten moet ik 2 km naar het dorp lopen. En dus ook weer terug. Maar de lassagna smaakte voortreffelijk, dus was dat wel de moeite waard. Vanmorgen maak ik mijn eigen ontbijt met lekkere ham van de slager. Op mijn kaart heb ik nog een alternatieve route gevonden naar St. Jean Pied de Port. Even lang als de route van vandaag maar wel hoog de bergen in. Dit doe ik mijn voeten nog niet aan en ik besluit bij mijn eigen geplande route te blijven naar Musculdy. De eigenaresse even zoeken om af te rekenen en dan gaat het weer op weg. Het is 8.00 uur. Van het VVV heb ik gisteren nog twee mogelijke overnachtingen meegekregen, dus dat zit wel goed. In Montory neem ik nog wat proviand in mijn rugzak mee. Op een bankje neem ik alvast mijn eerste rust. Het regime van elk uur even rust, wordt vandaag weer in acht genomen. De D918 brengt me tot aan Tardets. Hier stap ik van de D918 af en ik wil een stukje afsnijden via enkele kleinere dorpjes. Het biedt ook veel meer charme door die dorpjes als steeds maar langs de snelwegen. Ook hier is het oppassen om steeds de juiste weg te kiezen, want er staat bijzonder weinig aangegeven. Ik ben toch genoodzaakt tot drie keer toe de weg te vragen. Tegen 10.00 uur wordt het weer tijd om de inwendige mens wat te versterken. Tijdens de controle van mijn voeten ontdek ik weer een flinke blaar. Dus weer een operatie. Als je maar het juiste gereedschap hebt, is het zo gepiept. Dus het kan weer verder. Even mijn beurs met een lading muntgeld uit mijn zak halen en die stop ik in mijn rugzak. Geld kan zwaar wegen, ook letterlijk.

De broer van pastoor Tinus uit Budel was na de eerste overnachting op die bewuste Lourdes reis zijn beurs kwijt. We reden ongeveer een uur toen hij me het verlies kwam vertellen. Hij had dat ding op de badkamer laten liggen. Hij droeg hem met een koordje onder zijn shirt. Wist hij het zeker? Ja! Dus belde ik gelijk het hotel. Men zou ’t uitzoeken en terugbellen. De reactie was dat de kamermeisjes reeds naar huis waren en morgen pas gevraagd konden worden. Maar het leverde uiteindelijk geen positief resultaat op. Geen beurs gevonden. Weg €300,-. Ik stelde voor in Lourdes op ons gemak een en ander op papier te zetten voor zijn verzekering. Tinus sprak zijn broer bemoedigend toe, zoals broers dat kunnen. In Lourdes even apart zitten met de ongelukkige. Koffie erbij. Ik vroeg om zijn paspoort voor zijn juiste gegevens. Ligt op zijn kamer en hij ging het halen. Komt hij terug met zijn paspoort en zijn beurs. Zat in zijn koffer. Hij snapte er niets van. Tinus wel: "dat zijn de kleine wondertjes van Lourdes", zei hij. Alleen het voorschotje moest de broer wel aan Tinus teruggeven, want dat hoorde niet bij het wondertje.

Eigenlijk vind ik het jammer dat ik via Mendy en Idaux weer de drukke D918 op moet. Het ging best prettig op de rustige weggetjes. Op deze zondag zijn in deze streek meer mensen onderweg dan dat ik elders heb meegemaakt. De Basken trekken er op zondag massaal op uit. Zoals bij ons in Friesland zijn ook hier de plaatsnaamborden tweetalig. Frans boven, Baskisch eronder. Zelfs het verslag van de gemeenteraadsvergadering dat op een infobord hangt is tweetalig. De Spaanse invloed zie je daar goed in terug. Na Ordiarp komt Musculdy in zicht. Even voor tweeën, dat is mooi. Bij de kerk aangekomen even bellen voor de overnachting. Eén nummer geeft geen antwoord en het andere geeft aan niet open te zijn. Maar ik krijg twee adressen in Ordiarp. Dus 2 km terug lopen. Daar aangekomen nul op rekwest. Geen plaats. Maar ik krijg een nieuw telefoonnummer. Bel ik, de betreffende persoon zegt op zondag gesloten te zijn, maar hij heeft nog een telefoonnummer van iemand in St.-Just-Ibarre. Ik bel meteen, geen gehoor. Nou, dat schiet op. Weer de man teruggebeld en hij geeft me een ander nummer. Een Auberge voor pelgrims, ook in St. Just. En jawel. Raak! Ik zie vluchtig op de kaart 6,5 km vanaf Musculdy. Plus 2 km vanaf Ordiarp, dus nog 2 uur lopen. Het is wel even slikken, maar à la. Na Musculdy loopt de weg echt flink omhoog. Op een infobord lees ik dat dit het begin is van een 6,5 km lange klim naar de Col d’Osquich. Al lopend kom ik erachter dat er met de afstanden iets niet klopt. Want na 6,5 km zou ik in St. Just zijn. Even kijken. Heb ik weer wat over het hoofd gezien, 4 km vanaf de top van de Col naar St. Just. Weer slikken. Onderweg wordt ik door menig zwoegende, stampende wielrenner voorbijgereden. Eindelijk boven. Inderdaad nog 4 km naar St. Just en 25 naar St Jean Pied de Port. Dat ik morgen een korte etappe heb beurt me weer wat op. Even mijn elektronisch maatje erbij gehaald. Zijn hulp komt me nu weer goed uit. Het is kwart over zes (!) als ik uiteindelijk voor de deur van de Auberge sta en PSV met 1-0 winst kampioen van Nederland is geworden. Wat een toeval! Op mijn tellertje staat 41 en ik dacht vandaag een korte etappe te hebben. Die komt morgen pas. De mevrouw van de Auberge vertelt me de pelgrimstarieven en dat klinkt goed. Als ze maar in het Frans spreekt en op tijd de Baskische knop uitzet. Wat een taaltje. Ik heb John, mijn (mogelijke) wandelmaatje vanmorgen aan de telefoon gehad. Hij is vanmorgen uit St. Jean vertrokken. Ben benieuwd wanneer ik hem in zijn kuif kan pikken, hij ligt nu twee dagen voor.
Ik bel even naar St. Jean om een overnachting te reserveren op nr. 40, een bij pelgrims algemeen bekend adres. Ik kom op de wachtlijst, daar het op dat moment vol is. L’Esprit, de naam van de Auberge in St. Jean is mijn hoop voor morgen. En daar vertrouw ik maar weer op.

Tot de volgende keer.
De groeten, Wil