Dag 48
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Wil
22 April 2008 | Frankrijk, Louvie-Juzon
VR 18 april
Lourdes - Saint Pé de Bigorre – Grottes de Bétharam – Asson – Bruges – Mifaget – Louvie-Juzon, 42 km
18-04-08
Beste trouwe lezers,
Het wekkertje loopt af, het is 6 uur. Gewekt door de wekker! Ik heb heel goed geslapen. Alleen het inslapen, gisteravond ging niet zo best. Twee dagen bijna helemaal er uit geweest, dan moet het programma weer even opnieuw gestart worden. Gerard is al naar de bakker geweest en als ik in de woonkamer kom, ruik ik de koffie al. Het hondje begroet me uitbundig ... Paula herrijst ook, het is bijna 7 uur. De laatste dingen nog inpakken en dan ben ik zover. Ik neem afscheid van deze, voor mij bijzondere mensen. Ik heb twee fantastische dagen gehad (waar heb ik dat meer gehoord?). Het afscheid valt niet mee. Maar de wetenschap dat ik hen in september weer terug zie verlicht het een en ander. Het hondje nog even aaien, een pootje, een dikke knuffel voor Paula en een ferme handdruk voor Gerard. Ik hoop dat zij mijn warme dank gevoeld hebben. Nog één keer zwaaien en dan sla ik de hoek om. Als ik langs hotel St. George loop zie ik George, de nachtportier daar staan. Even goedendag zeggen. Hij is enorm verbaasd en zonder een kop koffie kom ik niet weg. We praten wat over en weer en na een kwartiertje schud ik hem de hand. Nu even langs de grot. Bescherming voor de rest van de tocht vragen. Het is half acht als ik uiteindelijk weer de St. Josef poort uit loop, rechtsaf sla en de weg omhoog ga. Ik neem de route door het bos van Lourdes aan de linkerkant van de Gave. Op dit tijdstip van de dag is het hier heel rustig. Bij goed weer en vooral tijdens de weekeinden is het hier een van de drukste recreatie gebieden rondom Lourdes. Ik ga het spoor over en kom uit op de D937 die naar St. Pé de Bigorre loopt. Twee kilometer na St. Pé sla ik linksaf, ga de brug over en loop richting Grottes de Bétharam. Ik heb op de kaart een route gevonden, over een paar binnenwegen, die me ook in Asson kan brengen. Dan hoef ik de drukke D937 niet te volgen. Pas na een derde persoon te vragen, kom ik er achter hoe ik precies moet wandelen. Even later staat de richting Asson aangegeven. Even een koffiepauze. Ik heb inmiddels drie uur gelopen en heb wel zin in een bakkie! Daarna de weg vervolgend, die me op de D126 moet laten uitkomen. Een stel bouwvakkers is bezig de fundering voor een nieuw huis te storten. Ze maken zelf het beton: één man draaien, twee kruien en de vierde klopt het gestorte beton en strijkt het daarna glad.
Zo zijn wij ook eens begonnen. Ik denk inmiddels zo’n 30 jaar geleden. Ik kwam buurman Bram tegen op de gang in het ELA Philips gebouw. We kenden elkaar heel oppervlakkig. 'Of ik interesse had om samen een blok van twee te bouwen?' Lang hebben we er niet over nagedacht. Samen verder kennismaken en plannen gaan uitwerken. De start was met hobbels en obstakels. Maar door de tijd werden we steeds wijzer. En uiteindelijk eind maart werden de eerste werkzaamheden gestart. Zonder mij, want ik zat in Canada. Kort daarop ben ik voor Smeva gaan werken. Met veel plezier, veel bloed, zweet en tranen, hebben we onze stulp overeind gezet! Samen hebben we heel wat bouwkundige wijsheden opgedaan. Bijna elke steen, elke zak cement, elk plafonddeel, elke balk, elke dakpan, hebben we minimaal één keer in onze handen gehad. Dan voelt zo’n huis ook als je eigen huis. Als laatste waren we klaar in onze straat. Af was het geenszins, toen we eind mei, na 14 maanden erin trokken. Het geld was op, maar het was bewoonbaar. We voelden ons wel de trotse bezitters!
Als het spreekwoord: 'beter een goede buur dan een verre vriend', niet bestaan had, zouden wij het uitgevonden hebben. Het deed een beetje pijn toen Bram en Sjoukje tijdens een etentje vertelden dat ze gingen verhuizen. Na ik weet niet hoeveel jaar, vertrokken zij. Maar de vriendschap vertrok niet en ze blijven voor ons buurman en buurvrouw. Toch voelde het vreemd om me te helpen hun huis leeg te maken en alles over te brengen naar hun nieuwe stek. Vele jaren waren we meer dan buren voor elkaar.
Als ik denk, dat ik bij de D126 uitkom, stroomt de rivier daar wel aan de verkeerde kant van de weg. Het is trouwens een weg waar zware zand- en grintvrachtwagens af en aan rijden. Ik twijfel over de positie waar ik me bevind. Ik houd een auto aan en vraag aan de bestuurster hoe ik verder moet gaan. Het wordt me duidelijk waar ik sta, maar zij adviseert mij heel dringend om de drukke weg naar Asson niet te nemen. Zij wijst mij een weg naar Pont et Latapie en een piep klein weggetje langs het water dat ook in Asson uitkomt. Zij zal me een stukje voorrijden. Ik moet mijn rugzak maar even in de auto leggen, 'dat scheelt met het lopen', zegt zij. Zij neemt hem aan, legt hem in de auto en rijdt aan. De auto heeft een spaans kenteken. Dus toch weer een hulpje van St. Jacques die me de weg wijst.
Bij de brug staat ze al geduldig met mijn rugzak te wachten. Ze wijst me het zandpad dat ik ga volgen, inderdaad het komt in Asson uit. Hier zoek ik een geschikte plaats voor het middagmaal. Ondanks dat het er vanmorgen somber uitzag betreffende het weer, is nu de zon lekker doorgekomen. Na het eten loop ik in shirt verder. Het is nu bijna 13.00 uur en ik heb nog 18 km naar Louvie-Juzon te gaan. Dat is nog 3 en een half uur lopen, denk ik. De overnachting is al geregeld, dus ik heb alle tijd. Tot 17.00 uur kan ik de sleutel op het gemeentehuis halen, daarna bij de bakker op het plein.
Mijn onderdanen hebben genoten van die twee vrije dagen, maar nu, na 35 km beginnen ze wat tegen te sputteren. Maar ook de wolken boven mij. Regen. Ik moet snel de poncho aandoen. Een hevig buitje, dat even snel stopt als dat het begonnen is. Na een paar kilometer doe ik de poncho toch maar uit. Want met de zon, worden het saunatemperaturen onder dat rode dekzeil. Ons Carla belt. Effe bijpraten en ondertussen wat rusten met de voeten. Komt goed uit.
Louvie komt in zicht. Nog een paar bochten en dan sta ik in het centrum. Het is 20 over 4. Op naar het gemeentehuis. Ik krijg de sleutel van de slaapplaats en de sleutel van een douche. Een plattegrond wijst me de weg.
Bij het gemeenschapshuis is een aparte ruimte waar een stapelbed in staat met geen verwarming. Naast gelegen is de douche met wel heet water. Het stelt alles bij elkaar niet super veel voor, maar het kost ook niets. Net als ik binnen sta breekt een hels onweer los. Ik was zo met alles bezig, dat ik de verandering van de lucht totaal niet opgemerkt heb. Het regende een beetje, dat was alles. Nu plenst het. Maar ik zit droog, kan douchen en slapen.
Morgen komt een nieuwe dag.
Tot de volgende keer.
Groeten Wil
Lourdes - Saint Pé de Bigorre – Grottes de Bétharam – Asson – Bruges – Mifaget – Louvie-Juzon, 42 km
18-04-08
Beste trouwe lezers,
Het wekkertje loopt af, het is 6 uur. Gewekt door de wekker! Ik heb heel goed geslapen. Alleen het inslapen, gisteravond ging niet zo best. Twee dagen bijna helemaal er uit geweest, dan moet het programma weer even opnieuw gestart worden. Gerard is al naar de bakker geweest en als ik in de woonkamer kom, ruik ik de koffie al. Het hondje begroet me uitbundig ... Paula herrijst ook, het is bijna 7 uur. De laatste dingen nog inpakken en dan ben ik zover. Ik neem afscheid van deze, voor mij bijzondere mensen. Ik heb twee fantastische dagen gehad (waar heb ik dat meer gehoord?). Het afscheid valt niet mee. Maar de wetenschap dat ik hen in september weer terug zie verlicht het een en ander. Het hondje nog even aaien, een pootje, een dikke knuffel voor Paula en een ferme handdruk voor Gerard. Ik hoop dat zij mijn warme dank gevoeld hebben. Nog één keer zwaaien en dan sla ik de hoek om. Als ik langs hotel St. George loop zie ik George, de nachtportier daar staan. Even goedendag zeggen. Hij is enorm verbaasd en zonder een kop koffie kom ik niet weg. We praten wat over en weer en na een kwartiertje schud ik hem de hand. Nu even langs de grot. Bescherming voor de rest van de tocht vragen. Het is half acht als ik uiteindelijk weer de St. Josef poort uit loop, rechtsaf sla en de weg omhoog ga. Ik neem de route door het bos van Lourdes aan de linkerkant van de Gave. Op dit tijdstip van de dag is het hier heel rustig. Bij goed weer en vooral tijdens de weekeinden is het hier een van de drukste recreatie gebieden rondom Lourdes. Ik ga het spoor over en kom uit op de D937 die naar St. Pé de Bigorre loopt. Twee kilometer na St. Pé sla ik linksaf, ga de brug over en loop richting Grottes de Bétharam. Ik heb op de kaart een route gevonden, over een paar binnenwegen, die me ook in Asson kan brengen. Dan hoef ik de drukke D937 niet te volgen. Pas na een derde persoon te vragen, kom ik er achter hoe ik precies moet wandelen. Even later staat de richting Asson aangegeven. Even een koffiepauze. Ik heb inmiddels drie uur gelopen en heb wel zin in een bakkie! Daarna de weg vervolgend, die me op de D126 moet laten uitkomen. Een stel bouwvakkers is bezig de fundering voor een nieuw huis te storten. Ze maken zelf het beton: één man draaien, twee kruien en de vierde klopt het gestorte beton en strijkt het daarna glad.
Zo zijn wij ook eens begonnen. Ik denk inmiddels zo’n 30 jaar geleden. Ik kwam buurman Bram tegen op de gang in het ELA Philips gebouw. We kenden elkaar heel oppervlakkig. 'Of ik interesse had om samen een blok van twee te bouwen?' Lang hebben we er niet over nagedacht. Samen verder kennismaken en plannen gaan uitwerken. De start was met hobbels en obstakels. Maar door de tijd werden we steeds wijzer. En uiteindelijk eind maart werden de eerste werkzaamheden gestart. Zonder mij, want ik zat in Canada. Kort daarop ben ik voor Smeva gaan werken. Met veel plezier, veel bloed, zweet en tranen, hebben we onze stulp overeind gezet! Samen hebben we heel wat bouwkundige wijsheden opgedaan. Bijna elke steen, elke zak cement, elk plafonddeel, elke balk, elke dakpan, hebben we minimaal één keer in onze handen gehad. Dan voelt zo’n huis ook als je eigen huis. Als laatste waren we klaar in onze straat. Af was het geenszins, toen we eind mei, na 14 maanden erin trokken. Het geld was op, maar het was bewoonbaar. We voelden ons wel de trotse bezitters!
Als het spreekwoord: 'beter een goede buur dan een verre vriend', niet bestaan had, zouden wij het uitgevonden hebben. Het deed een beetje pijn toen Bram en Sjoukje tijdens een etentje vertelden dat ze gingen verhuizen. Na ik weet niet hoeveel jaar, vertrokken zij. Maar de vriendschap vertrok niet en ze blijven voor ons buurman en buurvrouw. Toch voelde het vreemd om me te helpen hun huis leeg te maken en alles over te brengen naar hun nieuwe stek. Vele jaren waren we meer dan buren voor elkaar.
Als ik denk, dat ik bij de D126 uitkom, stroomt de rivier daar wel aan de verkeerde kant van de weg. Het is trouwens een weg waar zware zand- en grintvrachtwagens af en aan rijden. Ik twijfel over de positie waar ik me bevind. Ik houd een auto aan en vraag aan de bestuurster hoe ik verder moet gaan. Het wordt me duidelijk waar ik sta, maar zij adviseert mij heel dringend om de drukke weg naar Asson niet te nemen. Zij wijst mij een weg naar Pont et Latapie en een piep klein weggetje langs het water dat ook in Asson uitkomt. Zij zal me een stukje voorrijden. Ik moet mijn rugzak maar even in de auto leggen, 'dat scheelt met het lopen', zegt zij. Zij neemt hem aan, legt hem in de auto en rijdt aan. De auto heeft een spaans kenteken. Dus toch weer een hulpje van St. Jacques die me de weg wijst.
Bij de brug staat ze al geduldig met mijn rugzak te wachten. Ze wijst me het zandpad dat ik ga volgen, inderdaad het komt in Asson uit. Hier zoek ik een geschikte plaats voor het middagmaal. Ondanks dat het er vanmorgen somber uitzag betreffende het weer, is nu de zon lekker doorgekomen. Na het eten loop ik in shirt verder. Het is nu bijna 13.00 uur en ik heb nog 18 km naar Louvie-Juzon te gaan. Dat is nog 3 en een half uur lopen, denk ik. De overnachting is al geregeld, dus ik heb alle tijd. Tot 17.00 uur kan ik de sleutel op het gemeentehuis halen, daarna bij de bakker op het plein.
Mijn onderdanen hebben genoten van die twee vrije dagen, maar nu, na 35 km beginnen ze wat tegen te sputteren. Maar ook de wolken boven mij. Regen. Ik moet snel de poncho aandoen. Een hevig buitje, dat even snel stopt als dat het begonnen is. Na een paar kilometer doe ik de poncho toch maar uit. Want met de zon, worden het saunatemperaturen onder dat rode dekzeil. Ons Carla belt. Effe bijpraten en ondertussen wat rusten met de voeten. Komt goed uit.
Louvie komt in zicht. Nog een paar bochten en dan sta ik in het centrum. Het is 20 over 4. Op naar het gemeentehuis. Ik krijg de sleutel van de slaapplaats en de sleutel van een douche. Een plattegrond wijst me de weg.
Bij het gemeenschapshuis is een aparte ruimte waar een stapelbed in staat met geen verwarming. Naast gelegen is de douche met wel heet water. Het stelt alles bij elkaar niet super veel voor, maar het kost ook niets. Net als ik binnen sta breekt een hels onweer los. Ik was zo met alles bezig, dat ik de verandering van de lucht totaal niet opgemerkt heb. Het regende een beetje, dat was alles. Nu plenst het. Maar ik zit droog, kan douchen en slapen.
Morgen komt een nieuwe dag.
Tot de volgende keer.
Groeten Wil
-
22 April 2008 - 20:05
John:
hoi wil, er is al weer veel gebeurd ondertussen.
psv kampioen,koeman ontslagen, gomes twijfeld over of hij blijft bij psv.
maar guus meeuwis schreef een nieuwe hit:
ik loop hier alleen op een stil leidsche plein. ik zou ook zo graag eens kampioen willen zijn. maar dde schaal is bij psv, het leven is bar. en dan denk ik aan brabant want daar rijdt die kar. laaa la la lai lai la laa
groeten john
KAMPIOENEN !!!!!!
-
22 April 2008 - 21:45
Sip En Gonnie:
hallo wil
wat is weer fijn om weer wat van je te horen.
want we waren een paar dagen met de familie naar dwingeloo geweest en daar hadden we geen internet,dus konden we je niet bereiken.
maandagmiddag weer thuis computer aan en nog geen bericht toen dachten we hoe kan dat nou,vandaar dat we blij zijn weer iets van je te horen.
succes met de pyreneeen en de groetjes
wandel ze -
22 April 2008 - 21:49
Paula En Gerard:
Ook wij hebben jou best gemist na die 2 fijne dagen samen met jou.
het viel niet mee om jou bij ons weg te zien lopen. Maar inderdaad wij zien elkaar in September. Hou vol hoor. Wij duimen alle dagen mee. Groeten van Paula en Gerard -
22 April 2008 - 22:28
Eric:
Veel groeten terug Wil. Prachtig om 'n stukje geschiedenis over onze straat te lezen Zo te lezen was je dertig jaar geleden druk met het bouwen van je huis, 15 jaar later mede oprichter van onze buurtvereniging en weer 15 jaar later is er dan deze pelgrimtocht. Een duidelijke lijn van materie, mens en meditatie wat allemaal leidt tot prachtige verhalen, Chapeau! -
23 April 2008 - 05:57
Kitty:
Fijn om na een paar dagen weer wat van je te horen.Het zal wel wat moeilijker worden in de bergen,maar jouw geloof in Jacobus is groot en die helpt je steeds weer opnieuw.Sterkte en geniet van alles. -
23 April 2008 - 06:20
Paul En Dimhie:
Ha Willem,
Als we van jou niets horen, krijgen we het laatste nieuws wel door via mijn zus.
Toch zijn we zo aan jouw berichten gewend dat het raar is enkele dagen niet te kunnen lezen. Dus doet het ons goed dat er weer wat op je site staat.
Willem, jongen, zet 'm op voor deze laatste etappe.
Knuffel van ons. -
23 April 2008 - 06:36
Toon Ras:
Ha Wil,
na een paar dagen van "schrijfstilte" nu toch weer het volgende verhaal. Je geliefde Lourdes achter je laten zal niet eenvoudig zijn. Maar de vooruitzichten (het binnentreden van Spanje) zijn toch ook niet mis lijkt me. Ik hoop dat je voetjes de bergtoppen aan kunnen en dat het zodra je onder de 1000 nog af te leggen kilometers de "stal ruikt".
Veel succes.
Groetjes,
Toon -
23 April 2008 - 09:14
JJZ :
Och, wat maakt het uit, eerste, tweede of derde !!
JJZ
Wil, alles goed !!
Allereerst mijn waardering voor je prestatieloop, ¡ muy bien ! / heel goed !!
Wil, bij het lezen van dag 48 bekruipt mij een angstig gevoel, ik citeer enkele passages; de rivier stroomt aan de verkeerde kant, twijfel over de positie waar ik me bevind, regen, ik moet snel de poncho aandoen, dat rode dekzeil. Wil, spoedig na nu zet je voet op spaans grondgebied. Spanje land van zon, zee, bergen en …… !? juist, toros / stieren. Deze beesten hebben bij het zien van een bepaalde kleur (zijn eigenlijk nagenoeg kleurenblind) en beweging, de gewoonte je op stormachtige wijze te begroeten. Op zich niets om je druk over te maken, ... maar toch !! de twee laatste hierboven omschreven passages, en de herinnering aan foto nr 16, (D1000039) zetten mij aan het denken en onwillekeurig denk ik daarbij aan ene heer borsato die een toepasselijk liedje onder woorden brengt: rood is rood, rood is de kleur van jouw ……..!? snap je, dit is mijn eerste zorg, de tweede volgt. Kiezen voor enkel lopen op zonnige “spaanse” dagen, misschien een optie ??
Ze zijn hierboven al ter sprake gekomen de toros / stieren, en je route / camino geeft aan dat je door Pamplona komt, stad van “Fiestas de San Fermin / Feesten van San Fermin”, hieraan koppelen JZ & ik maar meteen een W.I.L.
Komt ie;
Unidad tres / drie (educatief)
Una de las actividades más famosas de los Sanfermines es el “Encierro”, que consiste en una carrera de unos 800 metros delante de los toros y que culmina en la plaza de toros. Los encierros tienen lugar todos los días entre el siete y catorce de julio y comienzan a las ocho de mañana, con una duración promedio de entre dos y tres minutos.
Vertaling unidad tres / les drie
Een beroemd onderdeel van de feesten is het stierenrennen. Die bestaat uit een wedstrijd van ongeveer 800 meter lang, en voor de stieren uitmonden in de arena. De stierenrennen vinden tussen zeven en veertien juli plaats en beginnen iedere dag om acht uur ’s morgens, het hele spektakel duurt niet langer dan drie minuten.
Zo, ook weer op de hoogte van e.e.a., rest mij nog te zeggen / schrijven dat naast de rennen het vooral een culinair feest is.
Mijn tweede zorg,” waar ben ik” en “waar moet ik naar toe” hieruit blijkt dat je behoefte hebt aan ondersteuning “ONDERWEG” weliswaar heb je spaanse St. Jacques hulp, maar de spaanse woordjes en zinnetjes zul je toch echt zelf moeten leren. JZ & ik hebben besloten onderstaande les te besteden aan het “onderweg zijn” zodat jij, en de personen die eveneens gretig deze lessen volgen, zich in het spaans verstaanbaar kunnen maken.
Unidad tres / 3 (vocabulario / woordenschat)
ONDERWEG
Perdone, ¿podria preguntarle algo? / Pardon, mag ik u iets vragen?
Me he perdido / Ik ben de weg kwijt
¿Sabe dónde hay un refugio por aqui? / Weet u een schuilhut in de buurt?
¿Se va por aqui a Santiago? / Is dit de weg naar Santiago?
¿Podria decirme cómo llegar a Santiago? / Kunt u mij zeggen hoe ik naar Santiago
moet lopen?
¿Cuántos kilómetros faltan para llegar a Santiago? / Hoeveel km. is het nog naar Santiago?
¿Podria señalarlo en el mapa? / Kunt u het op de kaart aanwijzen?
Nu enkele uitdrukkingen die je “te pas” en “te onpas” kunt gebruiken.
¿De verdad? / werkelijk – echt?
¿En serio? / serieus – echt waar?
¡No puede ser! / dat zal toch niet!
¡No me digas! / dat meen je niet!
¿Qué me dices? / wat zeg je me nu?
¡Increíble! / ongelooflijk!
¡Dios mío! / mijn goed!
¡Qué bien! / wat goed!
¡Qué suerte! / wat een geluk!
¡Cuánto me alegro! / wat ben ik daar blij om!
¡Qué pena! / zonde – wat jammer!
¡Cuánto lo siento! / wat spijt me dat!
Zo ! Tot Pamplona ruimschoots voldoende, tot unidad cuatro / les vier
Let ook op je uitspraak.
Wil, veel plezier, loop lekker en geniet.
Hasta luego / Tot ziens.
(de H van asta wel schrijven, niet uitspreken, speciaal voor wim in Canada)
Grt.
JZxxx & JJZ
-
23 April 2008 - 16:32
M-J En E.L:
Wij zijn blij weer van je te horen! bij onze dagelijkse briefing zijn de rollen omgedraaid. Haar operatie in de onderkaak deed ons twijfelen of ze de juiste toetsen wel zou kunnen aanslaan met al die pillen.
Heel veel liefs van ons beiden,
Erik-Lex.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
