Dag 47

DO 17 april
Lourdes, 0 km

17-04-2008
Hallo beste lezers,
De laatste rustdag hier in Lourdes begint weer heel rustig. Op mijn gemakje wakker worden en toch even benieuwd zijn wat het weer doet. De voorspellingen zijn niet al te lovend geweest, maar op het moment is het droog. Gezien de plassen water heeft de hemel vannacht al ruimschoots geloosd. Maar wat er vandaag valt ...
Het eerste karweitje vanochtend is de kapper. Het hondje van Paula en Gerard krijgt vandaag ook zijn opknapbeurt. Er gaan een hele boel witte krullen vanaf. Op voorhand zeg ik vast dat dit niet op dezelfde plaats gebeurd. Want ik hoor de verhalen al weer rond gaan. Tevens is het zo dat ik veel eerder daar mee klaar ben. Ik verkeer bijna in die omstandigheden dat ik niet voor het knippen, maar voor het zoeken moet betalen. Ik bracht de kapster, jawel(!) ook nog in verlegenheid toen ik haar in het heetst van de strijd een pluk grijze haren liet zien en ik haar vroeg: 'Ik weet niet wat u daarboven allemaal aan het doen bent, maar vanmorgen vroeg was dit nog allemaal zwart?' Het duurde een hele poos voordat ze begreep wat ik bedoelde. Ze vond wel dat ze mooie grijze haren aan het knippen was. Zo, dat wil ik ook maar even neergeschreven hebben! Negen euro tachtig vroeg ze voor het karweitje. De thuisgarde is hoop ik ook weer gerustgesteld, nu ze weten dat ik Spanje weer acceptabel binnen zal lopen.

Tussen de middag gaan we met ons drieën, op uitnodiging, eten op het Cité St. Pièrre.
Vanmiddag nog een keer naar de Heiligdommen om nog even daar een rustig moment te hebben. Ondanks de grote drukte is er altijd wel ‘n stekkie te vinden waar je je even kunt terugtrekken. Even vragen om een veilig vervolg en dan is het de tijd gekomen ook hier weer afscheid te nemen, maar wel met de wetenschap dat ik in september weer terug zal komen. En dan gaat het weer terug naar mijn tweede 'thuis'.
Ik ga de rugzak nog een keer controleren en het gewicht tot het minimum terugbrengen. De rest van de spullen gaan in een doos en Gerard zal deze meegeven met de eerste bedevaart die weer huiswaarts keert vanuit Lourdes. En inderdaad een paar kilo zijn er vanaf gehaald, waaronder mijn gepleisterde schoenen. Deze wegen elk 750 gram en dan telt het wel op of af. Dat ligt er aan van welke kant je het bekijkt, toch? Nog even wikken en wegen en ik vlieg straks over de Pyreneeën.
Paula heeft, als ik de reactie van mijn reukorgaan goed beoordeel, weer iets heerlijks klaar gemaakt. En dat blijkt ook weer zo te zijn. Een heerlijk wijntje er bij. Mmmm!

Dat wijntje kan zich collega Lourdesganger Wil zv Jean d'Arc denk ik nog wel herinneren. Op mijn eerste reis was hij mijn mentor. Hij was hotelleider en ik assistent hotelleider. Treinreis vanuit Den Bosch naar Lourdes. Elkaar nog nooit gezien of gesproken, maar de chemie was er. Een geweldige reis gehad, ondanks dat de groep pelgrims pas op een laat tijdstip in zijn geheel bij elkaar was. Ook werd daar nog een groep gehandicapten aantoegevoegd ... maar hiervoor waren extra begeleidersters aanwezig. Alles liep gesmeerd (let op dit woord). De laatste avond in Lourdes had Wil zv Jean d'Arc een bijzondere afsluiting georganiseerd, die door iedereen zeer werd gewaardeerd. Op die bewuste avond kregen Wil zv Jean d'Arc en ik uit dankbaarheid van de groep gehandicapten ieder een flesje wijn aangeboden. Fantastisch toch.
Hoe gaat die mee naar huis. In het koffer natuurlijk. Bagage in de trein en daar is Wil zv Jean d'Arc blijkbaar niet zo handig mee omgesprongen. In de slaapcoupé heeft dat koffertje van hem ergens een tik opgelopen. Vanuit de bedevaarttrein moesten we samen naar een ander perron om de trein naar Eindhoven te nemen. Wil zv Jean d'Arc liep sjokkend voor mij, zijn koffertje op de wieltjes voortslepend van het ene naar het andere perron. En daarbij een rode streep achter zich latend. De streep volgend, kwam je uit aan de onderkant van zijn koffer. De wijn droop er uit! Ik had het niet meer. Wil zv Jean d'Arc dacht dat ik hem voor de zoveelste maal in de maling nam en sjokte gewoon door. Tot het moment dat hij toch maar even schuin over zijn schouder naar achter keek. De treinen keken om, tengevolge van zijn verbale reactie. Later bleek dat alles in zijn koffertje kennis had gemaakt met het geschenk van de dankbare pelgrims uit Lourdes. Wil zv Jean d'Arc ben toch voorzichtig met de drank.

JZ en JJZ bedankt voor de twee lessen Spaans. Ik zal er vannacht flink op studeren. En geloof me maar, vloeiend zal ik ze toespreken.

Beste lezers, ik ga nu met Gerard en Paula het fantastische verblijf in Lourdes afsluiten.

Tot de volgende keer.
De groeten, Wil