Dag 45

DI 15 april
Bazet – Bours – Tarbes – Adé – Lourdes, 25 km

15-04-2008
Hallo trouwe lezers,
Normaal is het ontbijt hier pas om half negen, maar voor mij wordt er een uitzondering gemaakt en kan ik al(!) om 8.00 uur terecht. Dat scheelt toch mooi een half uur. Eerder deed ze het beslist niet, paste niet in hun stijl of zo iets. Nu is de af te leggen afstand niet zo groot vandaag en voor vanavond is de overnachting geregeld, dus maakt het me ook niet zo veel uit. Na betaald te hebben ga ik op pad. Het is redelijk fris en de thermometer bij de apotheker wijst slechts 2 graden aan. De zon staat echter al goed zijn best te doen. Op het eerst stuk heb ik de zon op mijn gezicht gericht en dat verblindt me danig. Ik ga daarom maar meteen aan de linkerkant lopen, dan loop ik wel het veiligst op deze weg. Bazet ligt op een sluiproute tussen de D935 en de péage naar Toulouse. Dus er komt nogal wat vrachtverkeer over deze weg door dit dorp. Maar lang heb ik er geen last van, want al snel gaat het rechtsaf via de D8 naar Bours en Tarbes. Met dit mooie zonnige weer zien de Pyreneeën er prachtig uit met hun dik besneeuwde toppen. De Tourmalet is duidelijk zichtbaar met zijn zendmasten op de top.
Tussen Bours en Tarbes snel nog even de supermarkt in. Dit is dan wel weer een voordeeltje als je wat later vertrekt, want de meeste supermarkten openen pas om 9.00 uur. En het nu precies zo laat. De dame achter de kassa heeft klaarblijkelijk niet veel zin in het werk vandaag, want ze praat honderd uit tegen mij, terwijl de rij aan de kassa steeds langer wordt waar zij zich absoluut niet door laat storen in de conversatie. Sterker nog ze staat op om me te helpen de spullen in de rugzak te pakken. Waar heb ik het aan verdiend? Het brood nog en dan gaat het weer op weg. Richting Tarbes.
Mijn weg komt uiteindelijk uit op een groot plein met een groot monument en een waterpartij. En alsof men het geweten heeft, schuin voor mij ontdek ik een toiletgebouw. Precies op tijd. Op een bankje in de zon neem ik de tijd voor mijn eerst koffieronde. Ik merk dat het vandaag veel relaxster loopt, een korte afstand en overnachting geregeld. Links en rechts van mij zitten voornamelijk mannen met elkaar op een bankje te praten en stevig te roken. Naast mij zit er één die steekt zijn derde op als ik aanstalten maak om te vertrekken.
Het is nu weer even opletten hoe ik Tarbes uitkom. Mijn keuze blijkt goed te zijn, want ik zie een aanwijzing die richting Lourdes wijst. Maar deze weg is vrij druk en loopt geheel niet lekker. Even stoppen en de kaart bestuderen voor een alternatief. Mogelijk zijn er kleinere wegen die parallel aan deze D921A lopen. De eerste paar kilometers wel, maar daarna kom ik toch weer uit op de grote weg naar Lourdes, de N21. En ook die is weer grotendeels te omzeilen, maar dan worden de extra kilometertjes vandaag mij veel te veel. Dus ga ik maar gestaag door en goed opletten. Op het vliegveld stijgt net een vliegtuig op. Ik heb blijkbaar de wind van achteren, want ik hoor hem pas als hij dicht bij me is. De bulderbaan van Tarbes.
Op een parkeerhaven aan de N21 loop ik een klein weggetje in om daar op een paar grote stenen mijn brood op te eten. Lekker in de zon, die al flink op mijn armen brandt. Kom ik straks toch met zonnig weer Lourdes binnen.

Toen ik de allereerste keer, tijdens onze vakantie Lourdes aandeed, was ik er niet erg van onder de indruk geraakt. De commercie was het dat bij mij overheerste. Maar niet wetende waar je moet zijn en wat er te doen is, dus slecht geïnformeerd, dan wordt al snel een verkeerde indruk gewekt. De lichtprocessie op die avond vond ik wel indrukwekkend. Het was pas in ´99 dat ik met een bedevaartbus terugging. Zelf zat ik toen in een moeilijke periode, een burn-out had me geveld. Maar niet zo zeer de gebeurtenis van Maria en Bernadette, als wel alles daarom heen, heeft toen een geweldige (positieve) indruk bij mij achtergelaten. De busreis was fantastisch en alles wat er zich daar in Lourdes afspeelde en wat ik daar meemaakte en zag, heeft mij leren te relativeren. Het heeft me veel rust gegeven, die ik toen heel goed kon gebruiken. Die totale indruk heeft mij ook doen besluiten om vrijwilliger bij het VNB te worden en ik mag nu geregeld pelgrims begeleiden naar Lourdes.

Het wordt weer tijd om op te staan. Na Adé is het nog maar een paar kilometer. Vanaf hier loopt er een fietspad, groen gemarkeerd, waar ook door veel wielrenners gebruik van wordt gemaakt. Het grijsgehalte van de corpulente figuren laat niet moeilijk naar een leeftijd raden. Heel plotseling staat daar het bordje Lourdes.
Ik weet zeker dat ik de enige ben die voor het eerst op de woorden van de Handelse 'Te Lourd' op de bergen' en op de klanken van Handelse harmonie Lourdes ben binnengelopen. Daar is mijn elektronisch maatje een fijn hulpmiddeltje voor, prachtig die techniek, toch?
Via het Hospice rechtsaf naar beneden, naar de poort St. Michel. En als ik dan even later voor de grot aan de Gave sta, voel ik me een heel bevoorrecht mens, die na 1412 km en 45 dagen dit heeft kunnen én mogen volbrengen. Het is wel een boetetocht geweest, maar alleszins de moeite waard. Ik heb er toch even een momentje voor nodig om het te verwerken.
Het is overduidelijk dat alles hier in het teken van het 150 jarig jubileum staat. Er zijn heel wat aanpassingen gedaan en velen dingen hebben een opknapbeurt ondergaan. Het wordt tijd naar mijn logeeradres te gaan. Nog een minuutje of tien lopen.
Ik word allerhartelijkst ontvangen door Paula en Gerard van Tiel op hun stekje aan de Boulevard Georges Dupierris. Het doet me goed om na 45 dagen weer eens door Nederlandse mensen te worden ontvangen. Paula zet gelijk koffie en Gerard is nog even bezig met het lossen van een vrachtwagen, die zojuist de jubileumboeken van het VNB heeft afgeleverd. Ben ik mooi één van de eerste die het boek mag inzien. Het is gezellig (bij)buurten bij die twee gastvrije mensen. De caravan, mijn verblijf, staat keurig op me te wachten. 'Blijf maar zolang je wilt en rust maar goed uit.' zijn de bemoedigende woorden van Gerard. Meer dan één dag zal het zeker worden om mijn onderdanen iets meer tijd te geven om verder te herstellen. Tevens wil ik de inhoud van mijn compagnon nog eens goed gaan beoordelen en er uithalen wat absoluut overbodig is, om zo wat kilo’s aan gewicht kwijt te raken. Ook mijn stok krijgt een renovatiebeurt. Het pakketje uit Dommelen met de nieuwe kaarten en nieuwe creditkaart is aangekomen. Een heel lief briefje zit er bij en een zakje Fishermen’s Fiends, om straks de tranen te camoufleren denk ik.
Na een heerlijke douche is het fijn relaxen hier. Het biertje heeft heerlijk gesmaakt en na een dag wandelen voel je het vocht zo heerlijk naar beneden glijden en net boven het middenrif uit elkaar spatten. Proost.

Tot de volgende keer.
De groeten, Wil