Dag 16

MA 17 maart
Bar sur Aube - Fontaine - Baroville - Champagnol lez Mondeville - St. Usage - Fonette - Essoyes, 32km

Hallo trouwe lezers,
Een nieuwe dag, een nieuw avontuur. Ik voel me goed uitgerust, maar wel overal stijf. Even een bericht aan Antonet via de fax en dan gaat het na het ontbijt op pad! Essoyes is het doel vandaag. Op mijn pad om buiten de stad te geraken passeer ik de bakker en de Mairie. De laatste is gesloten; nogal rijkelijk vroeg voor een ambtenaar: 9.00 uur. Op naar Fontaine en Baroville.
Ook hier sta ik voor een gesloten Mairie. En ik wil vandaag een stempel. Aan een man, die tegen de gevel van de Mairie gehangen verkiezingsuitslagen staat te lezen, vraag ik of dat gebouw vandaag nog open gaat. 'Nee, maar waarom?' 'Voor een stempel.' De man schiet in zijn broekzak en haalt een sleutel te voorschijn en maakt de voordeur open. Hij gaat op zoek naar de gemeentestempel en vindt die zowaar. Nog een datumstempel erbij en ik ben weer, enorm verwonderd, geholpen. De man bedankt en weer verder.
Baroville is de poort naar de champagne. Alles leeft hier van dat spul. Vele merken zijn aangeduid. En waar je ook kijkt, overal wijngaarden. Tussen de wijngaarden stroomt een klein riviertje. Ik zie twee mannen in schutskleuren, tussen wat bomen staan te vissen.

Ik heb ook twee vissers in de familie gehad. Echte vissers bedoel ik. Er waren er meer in de familie die achter het net visten, maar zij visten er voor! Aan de Driesen-kant wel te verstaan. Ome Piet en ome Sjef.
Ome Piet viste met fuiken. Ik herinner me uit mijn MULO-tijd, dat ik 's middags thuis gekomen soms met neef Johan naar de 3 Bruggen fietste om te gaan kijken hoe donker de Tongelreep was. Heel donker betekende palingvangst. Dus dan 's avonds met de fuiken op de pakkendrager en samen met ome Piet de fuiken gaan zetten op zijn stekkie op de Tongelreep. Eerst zijn vismaat Jantje nog ophalen. Die woonde toen in een groen houten huisje op de Zeelberg, vlak bij de Frankenhoeve.
Ome Piet op de ene oever en Jantje op de oever aan de overkant. Een touw werd naar Jantje gegooid en hij trok dan de ene zijde van de fuik naar hem toe. Als hij dan, voorovergebogen en met kracht de bevestingspaal voor de fuik in de Tongelreep duwde, gebeurde het wel eens dat ome Piet aan het touw trok. En Jantje donderde schreeuwend in het water. De godver's waren niet van de lucht.
Als de volgende morgen de fuik vol paling zat, was Jantje alles alweer snel vergeten.
Ome Sjef daarentegen was een hengelaar. Hij had op de Koekoek, op de Malpie, een bootje liggen. Vast geketend met een groot slot aan een boom. Als tenminste kwajongens het slot niet doorgezaagd hadden. Dan was het die dag niet vissen naar vissen maar naar zijn boot!
Als kleine jongen mocht ik een keer en tevens de laatste keer, met hem mee. Uren lang in die boot zitten, turend naar die dobber en geen woord zeggen; stilte moest er zijn. Ome Sjef heeft volgens mij het mediteren daar uitgevonden. Ondertussen was ik in slaap gevallen en plots wakker gemaakt door spattend water. Ome Sjef had beet! Hoefde hij deze keer op de terugweg niet langs Zwarthoed.

In Champagnol-lez-Mondeville (wat een naam voor een gehucht van 12 huizen) stop ik bij een huis dat klaarblijkelijk ook nog een restaurant huisvest. Ik besluit iets warms te gaan eten: Plat du Jour. Door de dochter van de uitbaatster word ik naar het restaurantgedeelte van het etablisement gewezen: 'La!'
Ik krijg een bord, bestek, wat glazen voorgelegd. Geen woord! Er verschijnt een gloeiend stuk pizza met brood. Weer geen woord. Als dat alles is ... nou vooruit dan maar. Ik probeer door het raam buiten het bord te lezen, waarop de samenstelling van het menu staat geschreven. Een voor mij totaal onbegrijpelijke opsomming. Daar er 4 regels staan, denk ik 4 afzonderlijke dingen te krijgen. Ik behoed me om 4 gangen te zeggen. Maar het klopt: deel twee, een bord vol met gloeiende aardappelen, varkensvlees in vette jus. Daarna kaas en ronde 4 is de koffie: Voila!
Als ik buiten sta, zit ik vol, maar lekker is anders. Nu kan ik best wel wat sterkers gebruiken, want ik heb er inmiddels 4 kg afgelopen. 13.00 uur en nog 15 km naar Essoyes via de D70. Dat betekent dat ik iets na half 4 daar zal aankomen.
Het plein voor de Mairie is stil en leeg. Inderdaad gesloten. Morgen om 10.00 uur ben ik de eerste, als ik dat wil. Voornamer is het toiletgebouw dat ik rechts van de Mairie zie.
Weer terug op het plein spreekt een man mij aan en vraagt of ik naar Compostela ga? Hij vertelt honderd uit over zijn tocht 5 jaar geleden (ook onderwijzer?). Of hij me kan helpen? Jawel, aan een slaapplaats! In zijn auto gestapt en wat adressen afgereden. Bij het derde is het raak. Ziet er goed uit en krijg meteen koffie. De vreemde neemt afscheid en wenst mij nog een goede reis. (Was dit nu St. Jacques?) Ik praat nog wat met de gastheer en ga me douchen en de gebruikelijke andere dingen doen. Tijdens de was zie ik dat ik de eerste paar sokken versleten heb, de gaten zitten er in! Morgen maar een ander paar.
Vanavond mag ik mee eten, maar pas na 20.00 uur. Wat een geluk weer.

Tot de volgende keer.
Vriendelijk groeten,
Wil