Dag 12

DO 13 maart
Clemont en Argonne - Auzéville - Beaulieu en Argonne - Triancourt en Argonne - Laheycourt - Brabant le Roi - Revigny sur Ornain (Bar le Duc), 39km

13-03-2008
Hallo trouwe lezers.
Het slapen is vannacht niet veel geweest. Slechts enkele uurtjes. Dat komt ervan als je weer iedereen wilt plezieren. En ik heb een fikse etappe vandaag op het programma. De gastvrouw heet Marie Do en gastheer Pascal.
Het ontbijt heeft zij gereed staan. Pascal is al naar zijn werk en van hem heb ik gisteravond afscheid genomen. Na een afwijzend gebaar t.a.v. van mijn vraag over enige betaling, neem ik ook van Marie Do om 7.30 uur afscheid en vertrek voor een nieuwe dag. Ik neem de D998 nog even om, daarna bij Auzéville rechtsaf te slaan, de C1 op en het bos in naar Beaulieu. Het gaat eerst over een viaduct, waaronder de auto's razen over de A4 van Reims naar Metz en visa versa. Voor me doemt het bos op met zijn aandoenlijke stilte. Slechts de vogels maken hier geluid. Vergis ik me of heb ik het toch goed? Regen! Uit voorzorg de hoes over mijn compagnon. Duidelijk is hier te zien dat de houtvesters hun best gedaan hebben. Vele omgezaagde bomen en heel veel openhaard hout.

Ik zie een paniekerige fazant een doorgang door een heg zoeken. Hij loopt van links naar rechts en vliegt soms ook omhoog. Hij kan de doorgang niet vinden! Dement of zo? Een pracht sprong van een vos en die heeft zijn geveerde prooi meteen te pakken. Triomfantelijk paradeert hij met zijn prooi in de bek weg. En dit schouwspel speelt zich op nog geen vijf meter van mij vandaan.
Maar ook de verkeersdrempels hebben hier in het bos hun intrede gedaan. Een plaag voor de automobilist, maar ik denk hier wel noodzakelijk. Als er al een auto rijdt, heeft hij hier een prachtig circuit. In een woonwijk wekt zo'n drempel eerder ergernis dan dat hij nut heeft. Wij noemen zoiets een hobbel op de weg. Het woord alleen al! Hobbel. Daar krijg je al een rot gevoel van. Zeg maar eens 3 maal hobbel achter elkaar en je bent aan een dosis antidepressiva toe om weer met beide benen op de grond te komen staan. Nee, dan hier in het franstalige. Ze noemen zo'n verkeersdrempel een "dispositif ralentisseur". Als je het leest of hoort begin je al te glimlachen. Als je het woord uitspreekt terwijl je er overheen rijdt krijg je een prettig gevoel; het klinkt liefelijk: "dispositif ralentisseur".......zet er een melodie onder en je wint het songfestival! Een uitdaging, Manfred? Misschien iets voor je blaaskapel (?).

In Beaulieu aangekomen slechts 10 km gelopen en het is 9.45 uur. Ik voel me dan ook best vermoeid. Zou de te korte nachtrust parten gaan spelen vandaag? Ik loop in het dorp de verkeerde kant op, want de weg loopt opeens dood. Voor de kerk heb ik de afslag gemist. En wat voor een. De D2b gaat hier 14% omlaag. Ik moet onderweg twee maal stoppen om de vaart er uit te halen. Het gaat veel te hard. De weg zal me uiteindelijk in Triancourt brengen. Onderweg eet ik eerst wat en dat vliegt er in. De voeten zijn aan een stevige massage toe. De linker protesteert hevig. En ik moet nog 15 km! Ik besluit de MP3 speler te gebruiken en die heb ik tot Revigny sur Ornan nodig om me voort te slepen. Eten klaar, plaats geruimd en om vijf over een gaat het dus met de muziek mee, 6 km naar Laheycourt.
Hier ziet de Mairie er indrukwekkend uit en wordt deze door mij met een bezoek vereerd. De juffrouw achter de balie is compleet verrast op mijn verschijning, maar begrijpt uiteindelijk dat ik om een stempel kom en niet voor een huwelijksaanzoek. Echter als ik ook nog om een datum stempel vraag, wil zij weten waarom. Ik vertel haar dat ik niet wil vergeten dat ik haar hier om twee uur ’s middags achter de balie op de Mairie heb ontmoet. Ze bloost. Ik verbaas me over mijn Frans. Ik ga echter in de fout als ik haar vraag de weg uit te leggen naar Revigny. Dat kost me een half uur. Ik weet nog net niet wat voor ondergoed ze draagt, maar ze vertelt alles wat er te vinden is tussen hier en Revigny: waar zij haar inkopen doet, waar de schoorsteenveger woont (of ik die nu één nodig heb...). Maar die blijkt haar broer te zijn.
Voorzien van een heleboel overbodige informatie ga ik op weg naar Revigny. Dus dit kan nooit meer fout gaan. Wat wel bijna fout gaat, is mijn linker voet.
Net voor het dorp dikke druppels. Toch maar weer de hoes. En ik loop regelrecht naar de Mairie, ik hoor het de juffrouw nog uitleggen. Ik vraag om een stempel en de weg naar het VVV. En zowaar bij de gemeente camping. Het bureau is bemand en bevrouwd, dus eigenlijk bemenst. Op mijn gebruikelijke vraag wordt diep nagedacht. Men kent iemand die iemand kent die naar Compostela is geweest. Er wordt driftig gebeld. Een man uit Bar le Duc meldt zich: ik ben welkom. Ho even, Bar le Duc? Dat is nog 15 km. Maar als ik te moe ben om te lopen komt hij me halen. Ik ben dus te moe. Binnen een half uur staat een zekere Denis Helminger er en hij brengt mij naar zijn huis, waar ik welkom wordt geheten door Anne, zijn vrouw. Met je kont in de boter vallen, heet zo iets. Hun huis is mijn huis! Kamer wordt getoond en ook de douche en WC. Vanavond doet Anne de was voor mij en zij belooft dat die morgen droog zal zijn. Het eten wordt om 20.00 uur geserveerd. Dus ik denk dat ik nu de route voor morgen wel iets moet gaan verleggen.

Na de douche de onderdanen geïnspecteerd: links is er een klein blaartje bijgekomen, maar de grafzooi van vorige week wil maar niet helen. Alsof er tientallen spijkers in mijn voet zitten. Onze Lieve Heer had geluk; hij had er maar één.

Ik heb me er vandaag echt doorheen moeten slepen. Ik heb vele flash-backs gehad, dingen die in het verleden diepe indruk op me gemaakt hebben en me emotioneel nogal geraakt hebben. Als ik de muziek niet zou hebben gehad, was ik zeker in Laheycourt gestopt; misschien had ik dan wel bij de juffrouw van de Mairie kunnen slapen...........

Tot de volgende keer.

De groeten,Wil.