Dag 10

DI 11 maart
Yoncq - Beaumont en Argonne - Belval Bois des Dames - Nouart - Barricourt - Remonville - Landres te St Georges - Fléville, 40km

11-03-2008
Hallo iedereen,
Het is me het dagje wel geweest. Loodzwaar deze keer. Niet alleen vanwege het weer, maar ook nu weer bij het vinden van een overnachting. Lees!

Ik word wakker in mijn statig bed. Het is enorm groot, met notenhouten inleg op het hoofdeind. Het is heel oud en kraakt enorm. Nog net niet als je adem haalt, maar elke andere beweging wordt bevestigd door een krakend geluid van de planken onder het matras. Een bed voor stilliggers dus!
Inmiddels ben ik er ook achter hoe de gastvrouw en heer heten. Lucette en Francis Berthe.
Lucette heeft aangegeven een stukje met me mee te lopen en dat vind ik wel aardig. Na het Franse ontbijt vraag ik naar de kosten. Daar willen zij niet van weten, dit is voor de pèlerinage. Een gebed in Compostela voor haar kleindochter Louise, die gehandicapt is, is al wat gevraagd wordt.

Als ik buiten sta merk ik dat het regent. Stom. Ik moet dat eerst bekijken voor dat ik ga, want nu moet eerst nog de poncho aan. Lucette houdt het na 500 meter voor gezien. Zij heeft problemen met de luchtwegen. Zij zwaait me uit en ik ga richting Beaumont. De regen is nog niet zo heftig, maar de wind laat duidelijk merken dat hij er is. Na enige tijd klaart het op en de poncho kan zelfs uit als ik bij de bakker aan kom.
Het is dan 9.00 uur en heb mooi 6,5 km gelopen. Ik koop enkele broodjes, want het ontbijt vanmorgen was niet voldoende. En ook een fles water. Maar ik kan maar ruim 1,5 liter in mijn flesjes kwijt uit die 2 liter fles. Het restant kan ik wel over Gods akker kwijt, maar de plastic fles niet. Het duurt nog tot Belval dat ik dat ding kan weggooien. Van Beaumont naar Belval gaat het door het Forêt Domaniale de Belval. Heerlijk rustig. Als ik om 11.00 uur uit het bos kom bij Bois des Dames, heb ik 16,3 km gelopen en nog geen sterveling gezien. Het is heerlijk droog en opgewekt gaat het richting Nouart. De voeten en benen doen het goed en dat geeft me moed. Nouart binnenlopend, passeer ik aan de linkerkant een goed onderhouden kerkhof en kort daarop la Mairie, het gemeentehuis. Echter tot 14.00 uur gesloten. En het is pas kwart voor twaalf en Nouart op 20 km. Ik zie in de verte een winkel; gesloten op dinsdag. Het houdt niet op. Ik plunder de voorraad in mijn rugzak, want ik heb echt honger. Ik overleg ondertussen wat te doen. Nouart zou mijn eindstation voor vandaag zijn. Maar het is pas 12 uur en slechts 20 km gelopen. Ik voel me prima, dus wat houdt me tegen om verder te gaan. Ik besluit om van dorp tot dorp te lopen om te zien waar ik een overnachting kan vinden.

Ik ben koud 500 meter buiten Nouart richting Barricourt begint het te regenen. Eerst zachtjes, maar later steekt de wind er ook nog bij op en dan is het echt goed raak. Ik beuk tegen de wind op die ik pal op kop heb. De weg is goed geasfalteerd, maar stijgt continue en bij elke bocht verlang ik naar een afdaling. Van Remonville wordt het richting Landres en heb dan al 31 km afgelegd. Op de kaart lijkt Landres redelijk groot dus denk ik dat mijn kansen stijgen. Broekspijpen zijn inmiddels doorweekt, maar mijn schoenen nog niet, want ik voel nog geen natte voeten. Heb je nauwelijk verkeer gehad de afgelopen kilometers wordt ik nu verrast door een schoolbus en een vrachtwagen op deze smalle weg. Ten gevolge van de beukende regen kijk ik meer naar beneden dan vooruit. Mijn hoed schuift voor mijn ogen als ik het hoofd ophef en zie zo nog minder. Dus kan het voorkomen dat ik plots voor een stilstaande tractor sta. Hij heeft mij klaarblijkelijk wel zien aankomen en is midden op de weg stil blijven staan. Poeh, dat is even schrikken. Ik bedank de chauffeur wel drie maal! Dus opletten in het vervolg.
In Landres geen succes, pech gehad. Dus door naar Fléville, nog eens 3,5 km. Het zal dan ongeveer 4 uur zijn en dus moet ik daar wat vinden. En de regen en wind houden maar niet op. Mijn hand waar ik de stok mee vasthoud, is steen koud geworden: mijn want is doorweekt. De onderbenen beginnen nu ook op te spelen en de voeten zijn inmiddels nat. In Fléville staat mijn teller op 40 km. In een garage hoor ik leven en als ze me eindelijk te woord willen staan vraag ik daar naar het huis van de burgemeester. Want die moet me redden. Men wijst me de weg. Op de weg daar naar toe zie ik nog een politiewagen. Houd die aan maar kunnen of willen me ook niet helpen. Op de weg naar de burgervader zie ik nog een restant van wat eens een pastorie is geweest. Daar is dus ook geen hoop op. Het huis waar ik op uitkom, lijkt een bouwval, maar als ik aan klop en een mevrouw doet open is zij inderdaad de vrouw van de burgermeester. Op mijn vraag naar een overnachting belt zij onmiddelijk haar man. Om het wachten te korten en mij wat op te warmen geeft ze me een kop koffie. En even later verschijnt inderdaad de gemeenteherder. Hij begint meteen te bellen. Bingo, hij heeft wat voor mij en ..... het is akkoord. In zijn auto word ik er naar toe gebracht. De rugzak uit doen en in de wagen leggen kost meer tijd dan naar het adres gaan. Niet zeuren, Willem.

Hij brengt me bij een alleenwonende heer, zijn vrouw is in een tehuis in Varenne. Hij heet me hartelijk welkom, zet meteen koffie, laat me de slaapkamer, badkamer, douch en WC zien. Hij verontschuldigt zich, want hij moet zijn vrouw gaan bezoeken. Maar als hij terug komt, dan zal hij eten voor ons tweeën maken.
Ik douche me en doe de was. Op alle radiatoren die ik kan vinden (3 stuks) leg ik alles wat nat is te drogen. De schoenen voor de open haard. Hopelijk is alles droog voor de man weer thuis komt. Dat lukt niet, maar hij stoort zich niet aan de uitstalling van mijn goed. Hij gaat eten maken; soep, champignons (die hij laat aanbranden) en een grote ommelet. Wijn en kaas met yoghurt maken alles compleet. Het smaakt best; de man heeft zijn uiterste best gedaan. Zeker als je voor een paar jaar enkel water kon koken.
Ik voel me danig moe en verlang naar mijn bed. Ik maak Jean, want zo heet de goede man, die voor de TV in slaap is gevallen, wakker en zeg dat ik naar boven ga.
Het is me het dagje wel geweest. Buiten hoor ik de storm nog steeds gaan. Maar vanaf morgen zal het beter worder aldus de vrouwelijke Erwin Krol van de TV. Dat zal St Jacques ook wel weer regelen, toch? Wat een nattigheid!

Tot een volgende keer.

De groeten, Wil