Dag 9

MA 10 maart
Bouillon - La Chapelle - Francheval - Douzy - Mouzon - Yoncq, 33km

10-03-2008
Hallo iedereen,
Een goede overnachting gehad. Later op de avond was er nog een Amerikaanse museumologe komen overnachten. Daar er geen historische waarde aan mij te bespeuren viel en haar leeftijd ruimschoots overeen kwam met de zaken die zij pleegt te onderzoeken, was de conversatie het enige wat wij die avond hebben gedeeld.
Na een ferm ontbijt was Frankrijk de uitdaging voor vandaag! De weg gaat flink omhoog, maar aan alles komt een eind, dus ook aan deze klim. Ik passeer het bord Franrijk, het is 8.20 uur. Ik besluit om dat maar even op de gevoelige chip vast te leggen. Maar goed ook, want alles wat zich aan een ware grensovergang herinnert is hier verdwenen. In La Chapelle stop ik even om mijn handschoenen aan te doen. De weersvoorspelling voor vandaag is heel, heel veel wind en in de namiddag regen.
Ik pauzeer in Francheval na 12,3 km en maak mijn gebruikelijke koffie en werk flink wat brood naar binnen. In een schuin tegenover gelegen bakker koop ik nieuw en vers brood, voor de rest van de dag. Op naar Douzy.
Ik verlaat daar de D4 en ga over op de drukkere D984. Veel vrachtverkeer en met die harde wind, het is uitkijken geblazen.
Ik moet bevestigen dat mijn gekozen outfit perfect is. Jack voldoet voor meer dan 100%, lekker warm, laat geen wind door en .... ademt. Ondergoed is prima en zo ook het vest. Nu de warme periode proef nog door staan.
Als ik Mouzon in het vizier krijg, begint het te regenen. De hoes er over. Het is 12.30 uur als ik bij de grote kerk aan kom. De pastorie gezocht en een bordje op de deur zegt: na bellen de deur openen. Bellen gaat, maar de deur blijft gesloten. Aan een voorbijgaander vraag ik naar het VVV. Hij wijst me die en zegt nog iets over de openingstijden, maar volledig begrijpen doe ik hem niet. Daar aangekomen, begrijp ik wat de man bedoelde: gesloten, omdat het seizoen nog niet geopend is. Dan naar het gemeentehuis. Pas open na 13.30 uur. Ik schuil maar even in een nis van de kerk en eet daar mijn brood. De regen wordt steeds heftiger en de nattigheid komt steeds dichterbij. In gedachte trek ik een steep op de tegels tot waar het water mag komen. Komt het verder dan moet ik verkassen. Ik houd het toch tot half twee uit.
Een dame op het gemeentehuis geeft me wel een stempel, maar aan een onderdak kan ze me niet helpen. Moet het maar op de pastorie proberen. Ik besluit even in de kerk te schuilen. In de Mariakapel vind ik een man die zit te bidden. Verbaasd vraagt hij waar ik vandaan kom. Op mijn antwoord staat hij op en luidt een bel. Waarschijnlijk dat er dan iemand komt, weet ik veel. Na drie pogingen en een kaarsje van mij bij Maria geeft hij het op. Hij wijst me buiten de weg naar een hotel. Blijkt ook gesloten te zijn en het ziet er naar uit dat het de komende weken ook niet open zal gaan. Weer terug naar de pastorie. Die pastoor zal toch wel eens thuiskomen! Weer geen gehoor. Naast de pastorie is een klein kantoortje. Voor zo ver ik het opschrift begrijp, zijn zij er voor sociale hulp. Nou die kan ik gebruiken. Aangeklopt, naar binnen en mijn verhaal gedaan. De dame achter het bureau vertelt eerst erg omslachtig waarom de pastoor er op maandag niet is: in kort, zijn weekelijkse vrije dag, niks mis mee, behalve vandaag. Maar zij kent iemand die vorig jaar naar Compostela is gelopen. Die belt zij en ik ben er welkom. 7 km lopen! Maar wel behoorlijk in de richting.
En na 33 km kom ik in Yoncq bij mijn slaapadres aan. En wederom heeft St Jacques het weer geregeld, maar dat hij me daarvoor zoveel kou heeft moeten laten lijden? Zal wel bij het pelgrimeren horen.

Tot de volgende keer,
groeten, Wil