Dag 8

ZO 8 maart
Gembes - Grainde - Baillamont - Curfox - Bouillon, 26km

8-03-2008
Hallo iedereen,
Een lekker ontbijtje met een heus eitje er bij! Zelfs een lunchpakketje mag ik maken. Waar heb ik het aan verdiend? Tegen achten sta ik op straat en zoek de weg naar Porcheresse, wat mijn eerste doel is. Zie ik daar een bord staan met Grainde 6 km! En Grainde is het tweede dorp dat ik aan wil doen. Dit scheelt me weer wat kilometers dus het plan wordt ter plekke gewijzigd. Het is droog maar vannacht heeft het geregend en de lucht is vochtig. Het loopt prettig ondanks dat de weg stijgend is en als ik om 8.30 uur op mijn stapperteller kijk, wordt dat gevoel bevestigd: 3 km. Als ik om 9.00 uur een totaal nog in rust verkerend Grainde binnenloop, slaat de klok in de kerktoren juist zijn negen slagen. Ik loop het dorp door en enkel het monotone getik van mijn stok verstoort lichtelijk de zondagmorgen rust.
Op mijn weg naar Grainde Station passeer ik een begrafenisondernemer. Op de raam van zijn winkel hang een bord: Liquidation totalment. Ik denk er over na en kom tot de conclusie dat het drie dingen kunnen betekenen. De ondernemer neemt zijn taak heel nauwkeurig waar en werkt het uit tot in de finesse, of hij heeft zelf het loodje gelegd waardoor zijn werk totaal stopt, of zijn zaak wordt opgeheven! Het laatste is het meest waarschijnlijke.
Na Mogimont besluit ik na grondige informatie weer een bospad te nemen. Het begint te miezeren (Valkenswaards voor motregen). Enkel mijn hoes gaat over mijn compagnon, want de klucht: 'een man met zijn poncho', wil ik nog niet opvoeren.
Het eerste gedeelte van de weg loopt bol en omdat ik niet midden op de weg kan lopen, want er rijden ook hier auto's, besluit ik om mijn knie en heup te beschermen en om de 500 meter afwisselend aan de linker kant en de rechter kant van de weg te lopen. Het bospad wordt glibberig en het is dus oppassen geblazen.

Plots zie ik in de verte een busseltje everzwijnen. Twee zeugen en een 12-tal nakomelingen. Klaarblijkelijk kerngezond. Vincent heeft me verteld dat de populatie in de Ardenne heel groot is. Er wordt veel bijgevoerd met o.a. supplementen. Echter in tegenstelling tot onze Veluwe, mag er hier wel op gejaagd worden. De groep heeft totaal geen oog voor mij en vervolgt vrolijk knorrend en wroetend hun weg die dan volkomen verwoest wordt achtergelaten. Het veld ziet er dan uit als een afgetrapt voetbalveld. Zij knorren en wroeten linksaf en ik ga fluitend rechtdoor.
Op het bospad bereik ik om 11.45 uur het hoogste punt van mijn tocht: 451 meter. Als een puffend postpaard kom ik boven. Ik ben blij dat ik nog enige oefening krijg voor als straks het echte werk begint.
Het is nog steeds droog, maar er staat een stevige wind. Mijn hoed houdt zich nog steeds staande. Hij is nog niet één keer afgewaaid. Rechts van mij zie ik de kerktoren van Mogimont en de klok luidt het Angelus: 12 uur en 20 km afgelegd. Het volgende bospad in. Ik veronderstel dat ik op de GR14 loop, maar dat is een vergissing. Ik bemerk dat als ik plots op de N95 uitkom. Geen nood, even verder kan ik er weer af. Maar het begint nu echt te regenen. Bij een benzinestation moet ik de klucht: 'man met poncho' toch opvoeren. Na drie pogingen lukt het me om dat ding om te krijgen. Op naar Bouillon. Als ik mezelf even later in een winkelruit zie lopen, besef ik dat ik zeker de schoonheidsprijs niet zal verdienen.
Om 14.00 uur loop ik Bouillon binnen en 26 km op de teller. In een portiek stop ik even, want ik heb inmiddels honger gekregen en wil wat eten. Als ik bemerk hoeveel mensen hier lopen vind ik me net een landloper, die in een portiekje zijn brood verorbert. Dus sta ik maar op en ga maar beter een onderdak zoeken.

Weer een verhaal opzich. Het VVV is dicht, dus op naar de pastorie. Die geeft niet thuis. Een berichtje op de deur zegt dat ik me aan de overkant op No. 3 kan melden. Een hoogbejaard nonnetje zegt dat ze me niet aan een onderdak kan helpen, maar de pastoor zeker wel. Maar dan moet hij er wel zijn! Bij het VVV heb ik gezien dat er nog een kerk staat, St Charles. De conversatie verloopt daar via een intercom en mij wordt verteld dat ik op een ander adres meer kans van slagen heb, want zij hebben geen mogelijkheden. In de regen, die nog steeds valt, de weg gezocht en het gebouw gevonden. Ik naar binnen. Blijkt het een bejaardentehuis te zijn. Dan maar weer rechtsomkeer. Had je gedacht. Deur gesloten en enkel te openen als je de code kent. Volgende probleem, vindt een persoon die naar buiten mag én de code kent. Uiteindelijk sta ik weer buiten. Weer terug naar het VVV, al loop ik nog wel even langs de pastorie, want hij mocht eens thuis gekomen zijn. Via het VVV krijg ik een B&B adres. Ik bel en ben welkom. Een zeer vriendelijke Mevr. Gobin ontvangt me en alles is weer goed op zijn pootjes terecht gekomen. Bedankt Saint Jacques, foutje van gister vergeven!

Tot de volgende keer,
vriendelijke groeten,
Wil

Bedankt voor al die mooie en bijzonder warme reacties!