Fietstocht door Israel
Door: Wil van de Ven
Blijf op de hoogte en volg Wil
15 November 2018 | Nederland, Dommelen
Do 15-11-2018
Ma’agan - Berg van de Zaligsprekingen, 44km
Goede morgen! Vannacht werd ik wakker en realiseerde me dat ik geen indicatie van afgelegde dagafstanden heb gegeven. Je zou denken moet je daar van wakker worden? Ja, ik wel! Dag 1 Zondag: ruim 3000km, Dag 2 Maandag: 77km, Dag 3 Dinsdag: 60km en Dag 4 Woensdag: 70km. Zo, dat is dan ook weer rechtgezet. Hier zijn de verkeerd gereden en de niet gereden kilometers niet meegerekend. Dus voor de volledigheid: volgens onze routeplanner!
Een vorstelijke maaltijd viel ons gisteravond weer ten deel. En voor vele een aangename verrassing: frites! Waar je menig Nederlander al niet blij mee kunt maken. De stemming binnen de groep wordt er steeds beter en luider op. Niet vanwege de frites, maar we beginnen elkaar steeds makkelijker te vinden. Soms zijn de groepjes gemengd, dan weer volgens de sekse samengesteld, waarbij de onderwerpen van de gespreksgroepen grotendeels worden bepaald door de samenstelling. De meisjes en jongens hebben toch verschillende interesses.
De regen die gisteravond toch nog naar beneden gekomen is had een behoorlijk volume. Dat is buiten nog duidelijk zichtbaar. De buienradar geeft een beeld van deze dag waar ik voor teken: omstreeks de 25 graden en geen regen. Na het ontbijt moet er volgens een strak plan worden gereden om dat we de boot moeten halen. Je houdt het bijna niet voor mogelijk, haasten voor een boot op een fietstocht. Stip om kwart voor 8 worden streng door akela Wil op pad gestuurd. De tocht gaat vandaag in zijn geheel om de oostelijke kant van het meer van Galilea, beginnende aan de onderkant (het zuidelijke deel) naar het noorden.
En dan die boot hè. Daar arriveren we toch met enige vertraging omdat een van onze drie groepen ipv links vanuit de poort, rechtsom vertrok. Hun navigatieapparaat had de dagupdate niet geaccepteerd en met de gegevens van de vorige dag de goegemeente op pad gestuurd. Voordat men er achter kwam dat er iets niet klopte hadden ze al menig kilometertje (te veel) gefietst.
Met de boot het meer op. Gelijk de vissers het uit oa Jezus zijn tijd deden. Enkel wij gaan niet vissen. Maar Rob kan met zijn verhaal, als de boot na enige tijd wordt stil gelegd, ons duidelijk meenemen naar de tijd van toen en wat de betekenis van de uit die tijd opgeschreven teksten te betekenen hebben. Daarenboven is het ook schitterend om even zo stil en rustig op de kleine golfjes te dobberen. Het kan anders ook lelijk tekeer gaan hier op dat meer. Zijn geografische ligging, ruim onder zeespiegel en omsloten door gebergte geeft de wind vrij spel om het water soms in grote golven op te stuwen. Dus dat de apostelen schrik hadden toen hun bootje in een storm door de grote golven angstaanjagend heen en weer werd geslingerd, terwijl hun leermeester, de ‘kapitein’, Jezus gewoon lag te slapen (zou mij ook kunnen overkomen, slaap ook overal doorheen), is heel goed voorstelbaar. Maar die leermeester kon stormen bedaren en wij meestal niet. Dát is de boodschap van Rob, dat we daar aan moeten werken: ‘stormen’ bedaren.
Ik sta als laatste in de rij om thee voor Antonet en koffie voor mij te bestellen. De dames achter de toog doen hun uiterste best om snel werk te leveren. Maar hun effectiviteit wordt bepaald door de koffiemachine. Gelukkig zijn de koffiebonen al wel gebrand. Met enige verbazing heb ik een van de twee koffiebereidsters bekeken. Moet ik me regelmatig in een onmogelijke kledingstuk wringen, een quasi rok, gemaakt van een windjack of iets dergelijks, omdat mijn gebruinde fietsersbenen aanstootgevend kunnen zijn. “Hoezo?”, zeg ik nog eens, je zou ze maar hebben. Staat die dame daar met slechts een bovenstukje van haar bikini, een frivole blote buik, met een blinkende piercing door de navel een beetje je de ogen uit te steken. Soms is de wereld niet te begrijpen en moet je hem naar nemen zoals die is!
Een lekkere tocht van 24km, weer lang een verkeersweg, leidt ons naar Kafarnaüm. Ik zit eerst een beetje fout, daar er twee locaties Kafarnaüm op de weg staan aangeduid. Had ik iets verder op mijn apparaatje gekeken, had ik die fout niet gemaakt. De opmerking: “anders hadden jullie dit moois gemist”, bleek niet binnen te komen.
In Kafarnaüm is het een drukte van jewelste. Waar niet zou ik zeggen. Bij elke bezienswaardigheid waar we tot nu toe zijn geweest was het druk. De koopmansgeest in me zegt: goede zaken. De ene naar de andere volle touringcar rijdt er af en aan. Zo ook die van VNB. Niet een, maar meerdere. Want de de pelgrims die gister per vliegtuig zijn aangekomen voor hun pelgrimage naar Israël, zijn ook naar dit verleidelijk oord geleid. Hier heeft Petrus zijn woning gestaan en ook de synagoge vanwaaruit gepredikt werd. De gedeeltes die er nu nog staan, zouden, volgens overlevering, authentiek zijn. Geen enkele synagoge in Israël is ouder dan deze. Dan vertelt Daphne ook nog iets van de richting waarin een synagoge gebouwd zou moeten zijn, nl naar Jeruzalem en daar wijkt deze van af en toen ze het nog had over iets dat verrijdbaar was dat de ingang naar de synagoge zou kunnen blokkeren, toen bij ik de weg kwijt geraakt en afgehaakt.
De lunch in het St. Petrus restaurant. Menu: Petrus vis. Hoe kan het anders. We blijven wel in de geschiedenislijn hangen. Ook hier kan ik weer terugvallen op hetgeen hierboven al vernoemd staat, dat de commercie hier handig op het verhaal uit het verleden heeft ingespeeld. Druk dat het er was! Het grootste pluspunt van deze locatie is de snelheid waarin de eten wordt uitgeserveerd. Een tafeltje van 4, als het überhaupt daar te vinden is, want ze zijn minimaal 12 plaatsen groot, worden in het spitsuur wel 3 keer per uur bezet.
Na het dirigeer en navigeer ik onze groep naar Tabgha en de kerk van het primaatschap van Petrus. De naam Tabgha is een vervorming van het Griekse Heptapegon, dat plaats van de zeven bronnen betekent. Van de zeven bronnen die in het Meer van Tiberias uitkwamen bestaan er nog vijf. De plaats staat vooral bekend om het nieuwtestamentische verhaal over Jezus die zijn vijfduizend toehoorders voedde met vijf broden en twee vissen.
Bij vertrek zowaar de eerste lekke band. Die hebben we nog niet gehad. Margo is de gelukkige. En zeker een gelukkige, omdat er ineens zoveel mecaniciens haar spontane hulp aanbieden. Dit is nieuw voor onze groep. Tot nu beperkte de inbreng van onze semiprofessionele mecaniciens tot het ‘fine tunen’ van de diverse versnellingsbakken en het verhelpen van een aanlopend draaiend onderdeel. Nee, dit is het serieus werk, vandaar.
De eerste van de laatste 5 km zijn voor sommige een hel. Een stevige klim. Dat was echt onverwachts. De hele dag rustig kunnen peddelen, maar nu weer het serieuze werk. De berg op naar het fantastisch onderkomen bij de Franciscanessen op de Berg van de Zaligsprekingen.
Ma’agan - Berg van de Zaligsprekingen, 44km
Goede morgen! Vannacht werd ik wakker en realiseerde me dat ik geen indicatie van afgelegde dagafstanden heb gegeven. Je zou denken moet je daar van wakker worden? Ja, ik wel! Dag 1 Zondag: ruim 3000km, Dag 2 Maandag: 77km, Dag 3 Dinsdag: 60km en Dag 4 Woensdag: 70km. Zo, dat is dan ook weer rechtgezet. Hier zijn de verkeerd gereden en de niet gereden kilometers niet meegerekend. Dus voor de volledigheid: volgens onze routeplanner!
Een vorstelijke maaltijd viel ons gisteravond weer ten deel. En voor vele een aangename verrassing: frites! Waar je menig Nederlander al niet blij mee kunt maken. De stemming binnen de groep wordt er steeds beter en luider op. Niet vanwege de frites, maar we beginnen elkaar steeds makkelijker te vinden. Soms zijn de groepjes gemengd, dan weer volgens de sekse samengesteld, waarbij de onderwerpen van de gespreksgroepen grotendeels worden bepaald door de samenstelling. De meisjes en jongens hebben toch verschillende interesses.
De regen die gisteravond toch nog naar beneden gekomen is had een behoorlijk volume. Dat is buiten nog duidelijk zichtbaar. De buienradar geeft een beeld van deze dag waar ik voor teken: omstreeks de 25 graden en geen regen. Na het ontbijt moet er volgens een strak plan worden gereden om dat we de boot moeten halen. Je houdt het bijna niet voor mogelijk, haasten voor een boot op een fietstocht. Stip om kwart voor 8 worden streng door akela Wil op pad gestuurd. De tocht gaat vandaag in zijn geheel om de oostelijke kant van het meer van Galilea, beginnende aan de onderkant (het zuidelijke deel) naar het noorden.
En dan die boot hè. Daar arriveren we toch met enige vertraging omdat een van onze drie groepen ipv links vanuit de poort, rechtsom vertrok. Hun navigatieapparaat had de dagupdate niet geaccepteerd en met de gegevens van de vorige dag de goegemeente op pad gestuurd. Voordat men er achter kwam dat er iets niet klopte hadden ze al menig kilometertje (te veel) gefietst.
Met de boot het meer op. Gelijk de vissers het uit oa Jezus zijn tijd deden. Enkel wij gaan niet vissen. Maar Rob kan met zijn verhaal, als de boot na enige tijd wordt stil gelegd, ons duidelijk meenemen naar de tijd van toen en wat de betekenis van de uit die tijd opgeschreven teksten te betekenen hebben. Daarenboven is het ook schitterend om even zo stil en rustig op de kleine golfjes te dobberen. Het kan anders ook lelijk tekeer gaan hier op dat meer. Zijn geografische ligging, ruim onder zeespiegel en omsloten door gebergte geeft de wind vrij spel om het water soms in grote golven op te stuwen. Dus dat de apostelen schrik hadden toen hun bootje in een storm door de grote golven angstaanjagend heen en weer werd geslingerd, terwijl hun leermeester, de ‘kapitein’, Jezus gewoon lag te slapen (zou mij ook kunnen overkomen, slaap ook overal doorheen), is heel goed voorstelbaar. Maar die leermeester kon stormen bedaren en wij meestal niet. Dát is de boodschap van Rob, dat we daar aan moeten werken: ‘stormen’ bedaren.
Ik sta als laatste in de rij om thee voor Antonet en koffie voor mij te bestellen. De dames achter de toog doen hun uiterste best om snel werk te leveren. Maar hun effectiviteit wordt bepaald door de koffiemachine. Gelukkig zijn de koffiebonen al wel gebrand. Met enige verbazing heb ik een van de twee koffiebereidsters bekeken. Moet ik me regelmatig in een onmogelijke kledingstuk wringen, een quasi rok, gemaakt van een windjack of iets dergelijks, omdat mijn gebruinde fietsersbenen aanstootgevend kunnen zijn. “Hoezo?”, zeg ik nog eens, je zou ze maar hebben. Staat die dame daar met slechts een bovenstukje van haar bikini, een frivole blote buik, met een blinkende piercing door de navel een beetje je de ogen uit te steken. Soms is de wereld niet te begrijpen en moet je hem naar nemen zoals die is!
Een lekkere tocht van 24km, weer lang een verkeersweg, leidt ons naar Kafarnaüm. Ik zit eerst een beetje fout, daar er twee locaties Kafarnaüm op de weg staan aangeduid. Had ik iets verder op mijn apparaatje gekeken, had ik die fout niet gemaakt. De opmerking: “anders hadden jullie dit moois gemist”, bleek niet binnen te komen.
In Kafarnaüm is het een drukte van jewelste. Waar niet zou ik zeggen. Bij elke bezienswaardigheid waar we tot nu toe zijn geweest was het druk. De koopmansgeest in me zegt: goede zaken. De ene naar de andere volle touringcar rijdt er af en aan. Zo ook die van VNB. Niet een, maar meerdere. Want de de pelgrims die gister per vliegtuig zijn aangekomen voor hun pelgrimage naar Israël, zijn ook naar dit verleidelijk oord geleid. Hier heeft Petrus zijn woning gestaan en ook de synagoge vanwaaruit gepredikt werd. De gedeeltes die er nu nog staan, zouden, volgens overlevering, authentiek zijn. Geen enkele synagoge in Israël is ouder dan deze. Dan vertelt Daphne ook nog iets van de richting waarin een synagoge gebouwd zou moeten zijn, nl naar Jeruzalem en daar wijkt deze van af en toen ze het nog had over iets dat verrijdbaar was dat de ingang naar de synagoge zou kunnen blokkeren, toen bij ik de weg kwijt geraakt en afgehaakt.
De lunch in het St. Petrus restaurant. Menu: Petrus vis. Hoe kan het anders. We blijven wel in de geschiedenislijn hangen. Ook hier kan ik weer terugvallen op hetgeen hierboven al vernoemd staat, dat de commercie hier handig op het verhaal uit het verleden heeft ingespeeld. Druk dat het er was! Het grootste pluspunt van deze locatie is de snelheid waarin de eten wordt uitgeserveerd. Een tafeltje van 4, als het überhaupt daar te vinden is, want ze zijn minimaal 12 plaatsen groot, worden in het spitsuur wel 3 keer per uur bezet.
Na het dirigeer en navigeer ik onze groep naar Tabgha en de kerk van het primaatschap van Petrus. De naam Tabgha is een vervorming van het Griekse Heptapegon, dat plaats van de zeven bronnen betekent. Van de zeven bronnen die in het Meer van Tiberias uitkwamen bestaan er nog vijf. De plaats staat vooral bekend om het nieuwtestamentische verhaal over Jezus die zijn vijfduizend toehoorders voedde met vijf broden en twee vissen.
Bij vertrek zowaar de eerste lekke band. Die hebben we nog niet gehad. Margo is de gelukkige. En zeker een gelukkige, omdat er ineens zoveel mecaniciens haar spontane hulp aanbieden. Dit is nieuw voor onze groep. Tot nu beperkte de inbreng van onze semiprofessionele mecaniciens tot het ‘fine tunen’ van de diverse versnellingsbakken en het verhelpen van een aanlopend draaiend onderdeel. Nee, dit is het serieus werk, vandaar.
De eerste van de laatste 5 km zijn voor sommige een hel. Een stevige klim. Dat was echt onverwachts. De hele dag rustig kunnen peddelen, maar nu weer het serieuze werk. De berg op naar het fantastisch onderkomen bij de Franciscanessen op de Berg van de Zaligsprekingen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
