Dag 34
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Wil
04 April 2008 | Frankrijk, Carennac
VR 4 april
Beynet – Le Planchat – Le Pescher – Marcillac-la-Croze – Curemont – La Chapelle-aux-Saints - Vayrac – Bétaille – Carennac, 36 km
4-04-2008
Hallo beste en trouwe lezers,
Voordat het wekkertje gaat, ben ik al op en heb alles al gereed. Half 8 ontbijt en om 8 uur neem ik afscheid en vertrek voor mijn volgende etappe. Nog even naar de bakker. Dom, vergeten te vragen waar die is. Ik zie een gemeentewerker die met zijn bezem bezig is zijn straatje schoon te vegen en ondertussen een karretje achter zich aantrekt. 'De bakker, s.v.p.?' Hij stopt met vegen, haalt héél diep zijn neus op, roggelt de inhoud in zijn mond en met een boogje spuugt hij het hoopje in zijn karretje. Goeiedag, zeg! Dan legt hij het me uit.
De weg vandaag moet me naar Vayrac brengen, ongeveer 28 km. Het ziet er prachtig uit. Blauwe hemel en een mooie zon. De weg daalt en naast me stroomt het riviertje, la Roanne. Ik daal nu al 2 km en dat zal betekenen dat er wel weer een flinke stijging in het verschiet zal liggen. Het valt mee. De weg daalt meer dan hij stijgt. En om 9.15 uur bereik ik reeds Le Planchat, 6 km gelopen. Hier neem ik de D15, die me een heel eind naar Vayrac zal brengen. Het loopt geweldig en ik denk dat mijn jack vandaag wél en reeds vroeg uitkan. Iets over tienen bereik ik Le Pescher en heb dan 11 km gelopen. Ik besluit hier mijn koffie te nemen, in de zon. Echter het blijkt nu dat het windje toch nog redelijk fris is. Na 20 minuten loop ik weer aan. Het is buiten het dorp even opletten waar de D15 naar toegaat. Iets verderop stopt een bestelauto, op een soort parkeerterrein. De bestuurder moet mij hebben. Het gebruikelijke praatje. Even later kiezen we weer ieder onze weg. Hij rijdt me voorbij en toetert nog een keer; dan stopt hij plots langs de weg en wacht me op. Ik loop aan de verkeerde kant van de weg! 'Het is in Frankrijk verboden rechts te lopen, je moet links!' Ik bedank hem voor de tip, want ik wil geen gedonder met de politie. Heb ik in het verleden al genoeg mee te doen gehad.
Tussen de Vinkenslag en het Hollandia voetbalveldje, tegen de wei van de boertjes, de gebroeders van de Dungen, lag een veldje, waarop kerstbomen geplant waren. Blijkbaar was het voorgaande jaar winstgevend geweest, want de houten afrasteringspalen werden vervangen door betonnen palen. Met een spitse punt van onder en boven voorzien van gaatjes voor de afrasteringsdraad. Een hele dag had men nodig gehad om één lengte van het veld van palen te voorzien. Wij slechts één uur om ze er allemaal weer uit te halen en omgekeerd terug te plaatsen: Spitse kant naar boven en gaatjes in de grond. Vrijsnel ontboot politieagent Van de Brand mij op het bureau. Er was aan die messcherpe verhoortechniek niet te ontkomen. Dus hoefde ik er ook niet omheen te draaien. Maar wie waren die anderen? Als hij dan toch de legendarische inspecteur S. Holmes wilde uithangen, moest hij dat ook zelf maar uitzoeken. Mijn kaken bleven op elkaar. Zelfs het dreigement, dat ik de straf van de anderen erbij zou krijgen, bracht me niet van mijn stuk. Dus voor 3 man strafregels komen schrijven, a.s. woensdagmiddag. Thuis vertelde ik dat ik naar het voetballen moest, want anders had ik er nog meer straf bijgekregen. Grote vellen papier voor me en schrijven maar. Door het grote open raam lonkte de vrijheid. Stoel onder het raam en buiten stond ik. Bij Were Di kwam ik Van de Brand fietsend tegen. Vette pech. Hij had me te pakken. Kordaat optreden van de politie van toen. Geen gezeur, overleg of goepsmeditatie. Nee, mee! Pakken die boeven.
Zo ook mijn schoonvader. Werd opgeschreven omdat hij té scherp voorlicht had. Kordaat! Ome Wim werd aangehouden omdat hij géén licht had. De agent die hem verbaliseerde vroeg naar zijn naam en voorletters. 'Van de Ven, W.C.' Hij werd terstond opgepakt en moest mee naar het bureau, want de agent duldde geen grappen. Ome Wim kon ook niet zeggen dat het TOILET was, want dat waren zijn voorletters niet. Kordaat, een agent laat niet met zich sollen.
Van de Brand hoefde die middag verder niets meer te doen dan bij mij te blijven zitten. Van de Brand, de fietsende agent. Vlug fietsen hebben we hem nooit zien doen. Er werd zelfs gefluisterd dat hij niet op de fiets hoefde als het buiten waaide. Een alom bekend verhaal was: voetbalde je op staat en Van de Brand kwam voorbij, zei hij: 'Jongens pas op; dadelijk komt de politie en die neemt jullie de bal af.' Een waarschuwing, medeleven, of gewoon te lui? Vul het zelf maar in.
Het jack gaat uit, want de temperatuur wordt langzaam hoger. En de zonnenbril gaat op. Nu is het pas echt. Het is heerlijk lopen en zo bereik ik Marcillac-la-Croze. Een kilometer verderop stop ik voor de middagpauze. Het jack gaat weer even aan, want de wind is te fris. Ondertussen de voetjes wat masseren. Ze doen het goed, nog wel een beetje pijnlijk, maar ik mag niet klagen. Vanmorgen heb ik nog de grote loshangende huid er voorzichtig afgeknipt. De rest zit nu weer strak in het vel. Een nieuw vel. Het kasteel van Curemont is wel uitnodigend om te gaan bekijken, maar gezien de stijging daar naar toe laat ik het bezoek voor een volgende keer liggen. Op naar La-Chapelle-aux-Saints. Je verwacht iets te zien hier, maar valt bitter tegen. Klein kapelletje dat frem gesloten is. Dus vervolg ik de weg maar weer. Nog 4½ km naar Vayrac. De weg verandert van de D15 in de D110. Ik loop het dorp binnen. Het VVV is gesloten en zo te zien zal het voorlopig ook niet opengaan. In een infoblaadje lees ik alles over hotels, maar verder geen aanbod. Ik besluit door te lopen naar Bétaille, 2 km verderop. Mijn gevoel zegt dat daar best mogelijkheden liggen. De Mairie is open en een zeer behulpzame dame wil mij best helpen. Zij heeft een lijstje met adressen. Geen plaats, wat nu? Beslist dat er in Carennac, 4 à 5 km verderop, wat is. Zij informeert voor mij en na 3 kwartier proberen heeft zij een plaats gevonden. De eigenaresse zegt eigenlijk gesloten te zijn daar zij pas uit het ziekenhuis is van een operatie, maar voor een pelgrim maakt zij een uitzondering. De dame van de gemeente wil me wel brengen. Als ze mijn rugzak alvast wegbrengt, is dat al prachtig. Doet ze. En eerlijk is eerlijk, het loopt stukken prettiger zonder mijn compagnon. Ik vind het adres gemakkelijk en zij staat reeds te wachten. Mevrouw ontvangt me, ik bedank de gemeente-dame en ik krijg koffie. Het vrouwtje is niet aan haar mond geopereerd, want daar heeft ze absoluut geen pijn aan. Wat een ratel. Wat een beetje zenuwachtig in Bétaille begon, is weer goed in Carennac geëindigd.
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
Beynet – Le Planchat – Le Pescher – Marcillac-la-Croze – Curemont – La Chapelle-aux-Saints - Vayrac – Bétaille – Carennac, 36 km
4-04-2008
Hallo beste en trouwe lezers,
Voordat het wekkertje gaat, ben ik al op en heb alles al gereed. Half 8 ontbijt en om 8 uur neem ik afscheid en vertrek voor mijn volgende etappe. Nog even naar de bakker. Dom, vergeten te vragen waar die is. Ik zie een gemeentewerker die met zijn bezem bezig is zijn straatje schoon te vegen en ondertussen een karretje achter zich aantrekt. 'De bakker, s.v.p.?' Hij stopt met vegen, haalt héél diep zijn neus op, roggelt de inhoud in zijn mond en met een boogje spuugt hij het hoopje in zijn karretje. Goeiedag, zeg! Dan legt hij het me uit.
De weg vandaag moet me naar Vayrac brengen, ongeveer 28 km. Het ziet er prachtig uit. Blauwe hemel en een mooie zon. De weg daalt en naast me stroomt het riviertje, la Roanne. Ik daal nu al 2 km en dat zal betekenen dat er wel weer een flinke stijging in het verschiet zal liggen. Het valt mee. De weg daalt meer dan hij stijgt. En om 9.15 uur bereik ik reeds Le Planchat, 6 km gelopen. Hier neem ik de D15, die me een heel eind naar Vayrac zal brengen. Het loopt geweldig en ik denk dat mijn jack vandaag wél en reeds vroeg uitkan. Iets over tienen bereik ik Le Pescher en heb dan 11 km gelopen. Ik besluit hier mijn koffie te nemen, in de zon. Echter het blijkt nu dat het windje toch nog redelijk fris is. Na 20 minuten loop ik weer aan. Het is buiten het dorp even opletten waar de D15 naar toegaat. Iets verderop stopt een bestelauto, op een soort parkeerterrein. De bestuurder moet mij hebben. Het gebruikelijke praatje. Even later kiezen we weer ieder onze weg. Hij rijdt me voorbij en toetert nog een keer; dan stopt hij plots langs de weg en wacht me op. Ik loop aan de verkeerde kant van de weg! 'Het is in Frankrijk verboden rechts te lopen, je moet links!' Ik bedank hem voor de tip, want ik wil geen gedonder met de politie. Heb ik in het verleden al genoeg mee te doen gehad.
Tussen de Vinkenslag en het Hollandia voetbalveldje, tegen de wei van de boertjes, de gebroeders van de Dungen, lag een veldje, waarop kerstbomen geplant waren. Blijkbaar was het voorgaande jaar winstgevend geweest, want de houten afrasteringspalen werden vervangen door betonnen palen. Met een spitse punt van onder en boven voorzien van gaatjes voor de afrasteringsdraad. Een hele dag had men nodig gehad om één lengte van het veld van palen te voorzien. Wij slechts één uur om ze er allemaal weer uit te halen en omgekeerd terug te plaatsen: Spitse kant naar boven en gaatjes in de grond. Vrijsnel ontboot politieagent Van de Brand mij op het bureau. Er was aan die messcherpe verhoortechniek niet te ontkomen. Dus hoefde ik er ook niet omheen te draaien. Maar wie waren die anderen? Als hij dan toch de legendarische inspecteur S. Holmes wilde uithangen, moest hij dat ook zelf maar uitzoeken. Mijn kaken bleven op elkaar. Zelfs het dreigement, dat ik de straf van de anderen erbij zou krijgen, bracht me niet van mijn stuk. Dus voor 3 man strafregels komen schrijven, a.s. woensdagmiddag. Thuis vertelde ik dat ik naar het voetballen moest, want anders had ik er nog meer straf bijgekregen. Grote vellen papier voor me en schrijven maar. Door het grote open raam lonkte de vrijheid. Stoel onder het raam en buiten stond ik. Bij Were Di kwam ik Van de Brand fietsend tegen. Vette pech. Hij had me te pakken. Kordaat optreden van de politie van toen. Geen gezeur, overleg of goepsmeditatie. Nee, mee! Pakken die boeven.
Zo ook mijn schoonvader. Werd opgeschreven omdat hij té scherp voorlicht had. Kordaat! Ome Wim werd aangehouden omdat hij géén licht had. De agent die hem verbaliseerde vroeg naar zijn naam en voorletters. 'Van de Ven, W.C.' Hij werd terstond opgepakt en moest mee naar het bureau, want de agent duldde geen grappen. Ome Wim kon ook niet zeggen dat het TOILET was, want dat waren zijn voorletters niet. Kordaat, een agent laat niet met zich sollen.
Van de Brand hoefde die middag verder niets meer te doen dan bij mij te blijven zitten. Van de Brand, de fietsende agent. Vlug fietsen hebben we hem nooit zien doen. Er werd zelfs gefluisterd dat hij niet op de fiets hoefde als het buiten waaide. Een alom bekend verhaal was: voetbalde je op staat en Van de Brand kwam voorbij, zei hij: 'Jongens pas op; dadelijk komt de politie en die neemt jullie de bal af.' Een waarschuwing, medeleven, of gewoon te lui? Vul het zelf maar in.
Het jack gaat uit, want de temperatuur wordt langzaam hoger. En de zonnenbril gaat op. Nu is het pas echt. Het is heerlijk lopen en zo bereik ik Marcillac-la-Croze. Een kilometer verderop stop ik voor de middagpauze. Het jack gaat weer even aan, want de wind is te fris. Ondertussen de voetjes wat masseren. Ze doen het goed, nog wel een beetje pijnlijk, maar ik mag niet klagen. Vanmorgen heb ik nog de grote loshangende huid er voorzichtig afgeknipt. De rest zit nu weer strak in het vel. Een nieuw vel. Het kasteel van Curemont is wel uitnodigend om te gaan bekijken, maar gezien de stijging daar naar toe laat ik het bezoek voor een volgende keer liggen. Op naar La-Chapelle-aux-Saints. Je verwacht iets te zien hier, maar valt bitter tegen. Klein kapelletje dat frem gesloten is. Dus vervolg ik de weg maar weer. Nog 4½ km naar Vayrac. De weg verandert van de D15 in de D110. Ik loop het dorp binnen. Het VVV is gesloten en zo te zien zal het voorlopig ook niet opengaan. In een infoblaadje lees ik alles over hotels, maar verder geen aanbod. Ik besluit door te lopen naar Bétaille, 2 km verderop. Mijn gevoel zegt dat daar best mogelijkheden liggen. De Mairie is open en een zeer behulpzame dame wil mij best helpen. Zij heeft een lijstje met adressen. Geen plaats, wat nu? Beslist dat er in Carennac, 4 à 5 km verderop, wat is. Zij informeert voor mij en na 3 kwartier proberen heeft zij een plaats gevonden. De eigenaresse zegt eigenlijk gesloten te zijn daar zij pas uit het ziekenhuis is van een operatie, maar voor een pelgrim maakt zij een uitzondering. De dame van de gemeente wil me wel brengen. Als ze mijn rugzak alvast wegbrengt, is dat al prachtig. Doet ze. En eerlijk is eerlijk, het loopt stukken prettiger zonder mijn compagnon. Ik vind het adres gemakkelijk en zij staat reeds te wachten. Mevrouw ontvangt me, ik bedank de gemeente-dame en ik krijg koffie. Het vrouwtje is niet aan haar mond geopereerd, want daar heeft ze absoluut geen pijn aan. Wat een ratel. Wat een beetje zenuwachtig in Bétaille begon, is weer goed in Carennac geëindigd.
Tot de volgende keer.
De groeten, Wil
-
04 April 2008 - 20:32
Patrick:
Hallo ome Wil,
mooi om te lezen dat elke dag, ook al is er af en toe tegenslag, toch weer goed eindigt. Eindelijk de zon op je hoofd, het zal je goed gedaan hebben ! Hopelijk blijft het nu zonnig, je hebt het verdient.
Grt,
Patrick -
04 April 2008 - 20:33
Patrick:
Hallo ome Wil,
mooi om te lezen dat elke dag, ook al is er af en toe tegenslag, toch weer goed eindigt. Eindelijk de zon op je hoofd, het zal je goed gedaan hebben ! Hopelijk blijft het nu zonnig, je hebt het verdient.
Grt,
Patrick -
04 April 2008 - 20:44
Sip Gonnie :
hallo wil
wat leuk al die foto's aleen die ene van je voet baart ons enige zorgen blijf er maar goed voor zorgen
heel veel wandel plezier -
04 April 2008 - 20:48
Joyce:
Nou Wil, je verhalen worden steeds langer,maar het blijft mooi om ze te lezen.Op deze manier weten wij wel wat je in je jeugd hebt uitgevreten.
Ik heb begrepen dat je al 1000 km hebt gelopen, een mooie prestatie, proficiat.
Je hebt zelfs tijd om foto's te maken, de mooiste zijn die van je voeten. Als je over 2maanden weer terug bent zal ik jou een heerlijke massage geven, dat heb je wel verdiend.
Ik hoop voor jou dat het weer nu meezit, veel zonnestralen tot het einde van de voettocht. Wil heel veel succes en de groetjes. -
04 April 2008 - 20:56
Wil Zv Jean D'Arc:
Willem, Willem, Willem toch,
Caravan staat gelaaaaien voor de deur. Morgen naar Bella Italia. Proeven ofze er echt kunstmest in de wijn hebben gedaan. Mijn antwoord daarop zal NOVA wel niet halen. Niet interessant genoeg een evenmin leeswaardig.
Jouw verhalende teksten scoren hoog. Zo hoog dat mijn zijtje, mijn José dus, niet meer piept over het Journaal, maar`wel signalen afgeeft dat ze "WILLEM" nog niet heeft gelezen.
Schrok toen je ons "afhakers" noemde. Mooi nie dus.
Zal in Toscane alle moeite doen om je te bereiken en reactie te geven.
Trouwens, ene gewaardeerde lezer ERIC, heeft zich tot mij gewend in de reactie naar jou. Dank ERIC.
Willem, wat heb je toch met honden. Meerdan schrik, het lijkt wel genetische afkeer. Ons hondje Pien zal bij gelegenheid jou bewijzen hoe aardig honden kunnen zijn. Zo aardig, dat Pien zelfs mee naar Italië gaat.
Vraag me af hoe jij je schoenen kapot kunt lopen. Ik heb er ooit moeite mee, maar dat is dan van de stront, die er ergens onder gekropen is. Van een andere hond uiteraard!
Wanneer onze eerste 1000 km erop zitten (waarop trouwens) dan zijn we Zwitserland al uit en resten nog maar240 km.Onvoorstelbaar, dat jij dat nu al bij elkaargetippeld hebt en dat niet eens rechts van de weg in de "tippelzone".
Groet Antonet,
Salve Willem.
Je Lourdes-makker Wil -
04 April 2008 - 21:38
Eric:
Geen dank Wil zv Jean d'Arc, het is niet alleen Wil die ik lees, maar uiteraard ook al die prachtige reacties. Fijne vakante en goeie reis naar Italië! Wilumn* ze.
Je hebt gelijk Joyce, de verhalen worden langer waardoor het 'n hele sport is geworden om het allemaal bij te houden, fantastisch!! Wil weet het nog niet maar na Santiago wacht een vaste column op de webpagina van onze buurtvereniging zodat alle verslaafde reactie- en niet reactie gevende lezers de dagelijkse behoefte blijven ontvangen.
*) Werkwoord Wilumn: het lezen van een door pelgrim Wil geschreven column. -
04 April 2008 - 21:54
Carla:
Ha Maatje,
Fijn dat je de zon op je bol hebt gehad, laten we hopen dat dit nu iedere dag is. Kan eindelljk de korte broek aan. Je overtreft iedereen die ik ken met deze blaren wat moet dat pijn hebben gedaan. Gelukkig gaat het nu beter. De foto's kijkende komen de vorige verhalen ook weer terug. Nu hebben we er ook beeld bij.
Kanjer voor morgen loop ze zonder pijn, met zon en geniet weer met volle teugen.
Liefs van ons en van mij (uiteraard)XXX -
05 April 2008 - 06:07
Ralke:
Hey papa...
Doet me wel iets al die foto's van je.... ik mis je heel erg papa... maar wel leuk dat ik je kan volgen en ook een beetje kan zien...
Succes papa en ambiance!!!
amen... -
05 April 2008 - 08:29
Kitty:
Ik had gedacht dat ik alle verhalen over de "ondeugende" avonturen van mijn vader nooit meer zou horen.Nu komen ze op internet,wat zou hij trots geweest zijn. -
05 April 2008 - 11:41
Dorry En Frans:
Beste Wil, we blijven je op de voet volgen, met mijn Michelin atlas boek kan ik precies zien welke wegen je allemaal bewandelt. Je schiet al heel goed op en we leren je familie steeds beter kennen heel leuk. Je schoolverhalen doen mij ook weer denken aan mijn eigen schooltijd, toen je inderdaad een hengst tegen je kop kon krijgen als je niet wilde luisteren, we zijn er allemaal niet teminder om geworden denk ik. Wil zet goed door, je komt nu ook steeds dichter in de buurt, hoop ik, waar het makkelijker wordt om onderdak te vinden omdat ze waarschijnlijk veel pelgrims gewend zijn. Groetjes en we denken aan je. -
05 April 2008 - 16:49
Frans Van Hetty:
Hoi Wil. Gisteravond voor het laatst gerepeteerd met de oud koorleden en met Wim als dirigent, voor de jubileum mis in de st Nicolaas kerk. De mis begint zondag 13 april om 11:00 uur, maar ik ben bang dat gij dat niet gaat halen. De gift niks want in gedachte bender bij, en de telt ok. Wat mij wel ter ore kwam is dat gij en Paul Rieter de opnames hebt gedaan van het jongerenkoor in jullie tijd. Dat waren nog recorders met van die grote wielen waar bruine magnetische tape op zat werd mij verteld. het zal wel.
Ik wens je nog veel plezier onderweg, en tot de volgende keer.
frans -
05 April 2008 - 18:01
E-L Et M-J.:
Bonsoir Wil,
Jij zult inmiddels een slaapplaats gevonden hebben, na ik hoop een goed verlopen dag.
Ik geniet van je verhalen.
Prachtig weer hier.
Slaap lekker en tot morgen,
Je t' embrasse
Marie-Jehan. -
05 April 2008 - 18:12
Jac:
Hallo Wil,
Ik volg je verhalen en dus ook de prachtige voettocht met afgunst !
Een knappe prestatie en wat zul je onderweg veel moois zien en horen ( is in de verhalen wel te merken ) !!
Volhouden en genieten maar.
Jac -
05 April 2008 - 18:35
Ruud En Maria:
Fijn dat het weer beter wordt. Nu kan je de omgeving beter bekijken, tevens loopt het prettiger. Jou doel komt nu steeds beter bij. Wij volgen dagelijks jou tocht.
Groet, Ruud en Maria. -
06 April 2008 - 08:48
Marian Gillesen:
Hallo Wil,
Ik hoorde gisteravond op een verjaardagsfeetje van je site en ben je meteen gaan zoeken,lol
Ontzettend leuk om je reis en je verslagjes te volgen.
Heb alleen de laatste nog maar gelezen, maar de rest volgt,zeker weten.
Wens je het alerbeste en goed weer!
Tot horens.
-
06 April 2008 - 11:34
Francien En Jan:
Hoi Wil, een groet van ons. We volgen je nog steeds via het internet. Elke dag kijken we uit naar een nieuw verslag. We wensen je alle goeds op je pad en elke dag een plekje om te rusten. Groetjes Francien en Jan -
06 April 2008 - 12:33
Helen:
Hoi Wil,
Je verhalen blijven leuk om te lezen. Hoe krijg je het toch weer iedere dag verzonnen. Veel goetjes van groep 8 en van mij natuurlijk.
Helen -
08 April 2008 - 06:57
M-J:
Wil, waar ben je. nu?
Is het goed met je?
Wij krijgen geen verhalen meer door.
Câlins,
Marie-Jehan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
